Σε ντύνω ασήμι

Δημιουργός: χρήστος

σε μουσική... φίλοι μου συγχωρήστεμε γιατί έχω την εντύπωση ότι γράφω το ίδιο ποίημα εδώ και καιρό...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

μέσα στην μοναξιά του νου την άγονη
σπαρμένο εσύ χωράφι στάχυα,
χρυσά, που όλο λικνίζονται στον άνεμο.
κόρη μου , μάνα , αδελφή κι αγάπη μου

Φτωχή μου μνήμη , σε ντύνω ασήμι
χρυσάφι λιώνω και σε χρυσώνω
σε χρηματίζω για να μη φύγεις
κι άνυδρο το κορμί μείνει και μόνο

πέρνα απ τ' όνειρο καμιά βραδιά ζεστή
σαν δροσερό βόρειο αεράκι
να συλλαβίσεις μες τα αυτιά το πώς κυλά
ο ποταμός, το πώς βρυχάται η θάλασσα…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-06-2005