Μια Τελευταία Ευκαιρία

Δημιουργός: sorrowman

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια στιγμή, γη και ουρανός,
μια στιγμή, κύλησαν στο φως
και κλέψανε ελπίδα…
Μια ζωή, δρόμος αδειανός,
μια ζωή, χαμένος οδηγός,
την πορεία είδα…

Και κλείνω τα μάτια στο χρώμα της βροχής,
ανάβω φωτιές στα πέπλα της παράξενης σιωπής…

Τότε θυμάμαι,
μικρό μου φως,
ήταν ο ήλιος,
ήταν Θεός,
ήταν αγάπη,
μια στιγμή,
φλόγες γεμίσανε
την παγωμένη γη…

Μια καρδιά, κόκκινα κεριά,
μια καρδιά, δυο λευκά φτερά,
χτυπήματα απανωτά…
Μια ψυχή, δάκρυ και χαρά,
μια ψυχή, αέναη πυρά,
όρκοι της ζωής τα μυστικά…

Κλέβω τις λέξεις και φτιάχνω εικόνες μαγικές,
μέχρι την άκρη του χρόνου ανάβω φωτιές…

Τότε θυμάμαι,
μικρή γιορτή,
κόκκινη λέξη,
σαν εποχή,
ήταν ο χρόνος,
ήταν το φως,
θυμίζει πάντα
στα δύσκολα είμαι καλός…

Θα’ ρθουν οι δύσκολοι αιώνες,
θα ξημερώσουν μέρες παγερές,
θ’ ανταμειφθούν θρασύδειλοι κανόνες,
όλες οι λέξεις θα γίνουν κοφτερές,
το φως εκείνο η μοίρα θα το κλέψει
κι απ’ το σκοτάδι μου θα σταυρωθώ,
μα λίγο πριν το αίμα μου στερέψει
πάνω στον σταυρό μου θα αναστηθώ…

Τότε θυμάμαι,
μια στιγμή,
μέχρι το πάντα,
μια ζωή,
φως που γεννάει,
μια καρδιά,
μια ευκαιρία,
μια ψυχή φτιαγμένη μες στη φωτιά…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-04-2010