Μωβσκουφίτσα

Δημιουργός: ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φορούσες το μωβ φουστάνι
Φυσούσε,
η μωβ ομπρέλα στροβιλίζονταν
λίγο πιο κάτω απ τα σύννεφα
στον χωρίς μωβ ουρανό.
Περιπλανιόμουν,
στην πλάτη της καμηλοπάρδαλης
με τις μωβ βούλες.
Στεκόσουν ακίνητη
αφήνοντας τον άνεμο
να ανακατώνει τα μαλλιά σου.
Το μωβ φουστάνι,
νόμιζες ότι θα σκιστεί.
Άξαφνα,ο αέρας σταμάτησε.
Η μωβ πεταλούδα
στάθηκε στο κεφάλι
της καμηλοπάρδαλης.
Προσπάθησα να την διώξω.
Πετάρισε για λίγο,
θυμίζοντας το ανοιγόκλεισμα
των ματιών σου,
π' ακόμα ψάχνω τη λέξη
για να τα περιγράψω,
και με χαιρέτισε
τρυφερά...
Χαίρε...
Χαίρε,πεταλούδα.
Που πας;
Σ' εκείνη.
Και που ζει εκεινη;
Εδώ...κι άπλωσα το χέρι
στην καρδιά μου.
Και τότε
η πεταλούδα
τρύπωσε στην καρδιά μου.
Η καμηλοπάρδαλη με πέταξε
χάμω
και χάθηκε προς το φεγγάρι.
Μάζεψες τη μωβ ομπρέλα
που είχε πέσει στη γη
και άρχισες
ν' απομακρύνεσαι...
Ο λύκος παρατηρούσε
από μακρυά,
δεν ήθελε μπλεξίματα.
Τ΄αστέρια δεν ξανάπεσαν ποτέ,
το νυχτολούλουδο
έχασε τ' άρωμα του
κι έμεινα μόνος,
κυνηγός του τίποτα,
να χάνω το λογικό μου
στην απόσταση ανάμεσα μας
π' ολοένα και μεγαλώνει...
Ρίχνω μια τελευταία ματιά
στα μαλλιά σου,
πριν το πέπλο της νύχτας
τα σκεπάσει
σαν μωβ σκουφάκι...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-04-2010