Ξενία Δημιουργός: Ιππαρχος, Δημήτρης ..ίσως για την [πόλη] Ειρήνη, να μίλησα ήδη χρησιμοποιώντας άλλα ονόματα. Ίσως, να μην μίλησα πάρα μόνο για την Ειρήνη. Ι.Καλβίνο, οι αόρατες πόλεις Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Εγκαταλείποντας την πόλης της Απωλείας, ο ταξιδιώτης έχει έντονη την αίσθηση πως έχει αφήσει κάτι πίσω. Θα τον έβλεπες να κοντοστέκεται ψάχνοντας στις τσέπες του χωρίς να ξέρει ακριβώς τι είναι αυτό που έχει χάσει, χωρίς καν να είναι σίγουρος ότι όντως η Απωλεία τού έχει στερήσει κάτι. Έτσι, συνεχίζει τον δρόμο του, με συνεχώς μειούμενη ανησυχία, ώσπου περπατά στο τέλος αμέριμνος. Βέβαια, ακόμα κι αν μπορούσε να βρει τι είναι εκείνο που όντως έχει ξεχάσει, δε θα μπορούσε να επιστρέψει, διότι η Απωλεία κρατά κλειστές τις πύλες της σε όσους επιλέγουν να την εγκαταλείψουν. Είναι μια πόλη πραγμάτων και όχι ανθρώπων.
Ο ταξιδιώτης φτάνει σε ένα σταυροδρόμι. Δεκάδες δρόμοι διασταυρώνονται εδώ, ισάριθμες διαδρομές, ισάριθμα πιθανά πεπρωμένα. Καθώς απουσιάζουν οδοδείκτες, ο διαβάτης δεν έχει ιδέα για το που οδηγούν οι δρόμοι που ανοίγονται μπροστά του, ξέρει μόνον εκείνον που οδηγεί πίσω στην Απωλεία. Επιλέγοντας τυχαία έναν, αποφασίζει να τον ακολουθήσει. Η αλήθεια είναι πως η επιλογή κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Όλοι οι ταξιδιώτες που έρχονται από την Απωλεία, επιλέγουν εκείνον εναν συγκεκριμένο δρόμο. Οι υπόλοιποι υιοθετώντας αδίορατα σημάδια αποτρέπουν τους διαβάτες χωρίς να το γνωρίζουν εκείνοι. Μια λακκούβα στη μέση του δρόμου, ένα αδέσποτο που φαντάζει απειλητικό, ένα σύννεφο που ρίχνει τη σκιά του, αυτά είναι τα σημάδια που φέρουν οι δρόμοι.
Έτσι ο ταξιδιώτης χωρίς κόπο και χωρίς να συναντήσει εμπόδια φτάνει στην Ξενία. Στη πόλη αυτή ακούγονται χιλιάδες διαφορετικές γλώσσες, λατρεύονται εκατοντάδες θεοί, εκτελούνται δεκάδες διαφορετικές ιεροτελεστίες. Κάθε κάτοικος έχει δική του διάλεκτο, πίστη, ήθη και έθιμα. Θα μπορούσε να είναι η Βαβέλ των αρχαίων χρόνων. Δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε ποτέ σ’ αυτήν την πόλη οποιαδήποτε μορφή διακυβέρνησης, όλοι οι κάτοικοι θα σου φαίνονταν ίσοι, μολονότι αν ρωτούσες οποιονδήποτε θα σου έλεγε ότι εκείνος είναι ο καλλίτερος. Η πόλη αποτελείται από οντότητες, χωρίς να έχει καμμιά συνοχή, είναι μια διακεκομμένη πόλη, η μικρότερη από όσες υπάρχουν στην οικουμένη και συνάμα, κατά κάποιον τρόπο η μεγαλύτερη.
Ο ταξιδιώτης συνηθίζει με τον καιρό τη ζωή στην Ξενία, προσθέτει τις δικές του πεποιθήσεις στην πληθώρα που υπάρχει στην πόλη, γίνεται ένα μέρος της. Αποξενώνεται από τα πάντα, από την προηγούμενη ζωή του, από τα αντικείμενα που είχε φέρει μαζί του όταν είχε έρθει, από τον ίδιο τον εαυτό του. Η Ξενία, σε αντιδιαστολή με την Απωλεία, είναι μια πόλη ανθρώπων και όχι αντικειμένων. Είναι ολοφάνερο πως υπάρχει μια μορφή επικοινωνίας μεταξύ των δύο πόλεων. Η Απωλεία στέλνει ανθρώπους στην Ξενία και λαμβάνει αντικείμενα σε αντάλλαγμα.
Μερικοί αποξενώνονται τόσο πολύ, που γίνονται ξένοι ακόμα και με την Ξενία, οπότε αυτόματα τίθενται εκτός της πόλης. Βρίσκονται πάλι σε κείνο εκεί το σταυροδρόμι, το χωρίς οδοδείκτες. Οι δρόμοι δεν φαίνονται πια το ίδιο εχθρικοί από την πλευρά της Ξενίας, όλοι, πλην εκείνου που οδηγεί στην Απωλεία, καλούν τον ταξιδιώτη να τους επιλέξει. Εδώ, είναι όντως θέμα τύχης η επιλογή του δρόμου, καθώς ο άνθρωπος, αποξενωμένος από όλα, δεν έχει κάποιο κριτήριο για να διαλέξει. Θα τον δεις να ξεμακραίνει βαδίζοντας αργά στο άγνωστο, αποξενωμένος και απολωλώς…
Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-04-2010 | |