Η ρίμα

Δημιουργός: Γιάννης Ποταμιάνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Η ρίμα
Του Γιάννη Ποταμιάνου[/B]

Ασφυκτιά το ποίημά μου μες τη ρίμα
Στενός κορσές το νόημα, τρελό
Πως ν’ αποδώσω την ουσία και το σχήμα
Σαν τη Λολίτα στον καθρέφτη, προκαλώ

Ταιριάζω όμορφα τις λέξεις όπου τελειώνουν
Οι πόθοι το χαρτί μου όταν λερώνουν
Η ρίμα στο κεφάλι μου βουίζει
Τα βλέφαρα, η νύχτα μου λυγίζει

Και η καρδιά καθώς χτυπάει σαν ταμπούρλο
Άντε να βρεις ρυθμό, γίνεσαι βούρλο
Μαρμαρυγές κι αισθήματα δεν μπαίνουν
Σαν τα μουλάρια στο ζυγό να βολοδέρνουν

Εξ’ ορισμού ανατρέπουνε την τάξη
Πως τα έχω εγώ, μη βρέξει και μη στάξει;
Τα δάκρυα τρέχουν σε άναρχα ρυάκια
Χορεύουν ενίοτε με αυτόνομα μεράκια

Στους στίχους οι λέξεις είναι βόμβες
Νάρκες, θυσιάζουν τις καρδιές, σ’ εκατόμβες
Κι’ αυτό το ποίημα που ακροβατεί πάνω στη ρίμα
Μπουρλότο στις απόψεις μου, τι κρίμα!

Ως ποιητής αυτόχειρας
Στη μοναξιά μονόχειρας

[U]Υστερόγραφο:[/U]
Η ρίμα είναι σαν περσικό χαλί,
Η σκόνη που μαζεύει είναι πολλή
Η ομορφιά του όμως είναι μεγάλη,
Ένας παράδεισος και δέκα παπαγάλοι

[B] 31 Μαρτίου 2010
Γιάννης Ποταμιάνος[/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-04-2010