Κι εκεί που ήλιο ανάσαινα

Δημιουργός: ΚατεριναΘεωνα, Κατερίνα Θεωνά

ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΩΡΑΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΣΟ ΟΜΟΡΦΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΚΙ ΑΝΑΣΑΙΝΕΙΣ ΗΛΙΟ!!!!!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Kαι εκεί που ήλιο ανάσαινα
απ του ουρανού τις άκρες
που την μορφή σου έσβηνε
απο του νου το φως.
γυμνά αστεράκια κι 'ασεμνα
στης σκέψης τις ατάκες
θλιμμένους στίχους γράφανε
και με ρωτούσαν πως.


πως έγινε κι άγαπησες
μετά την καταιγίδα
ποιός σου είπε πως ο έρωτας
με έρωτα περνά
του φθινοπώρου κράτησες
αδιάβαστη σελίδα
και με δυό λόγια γυάλινα
αγάπησες ξανά¨?


Τι με ρωτάτε αστέρια μου
γλυκό κρασί τ Οκτώβρη
τα όνειρα μου μέθυσε
αλόγιστα κι αργά
ισως ζητούσε ο έρωτας
ότι έχασε να τόβρεί
σαν κέδρος που στου ζέφυρου
τις αγκαλιές λυγά


Μ αγγίξανε τα κύματα
ψυχη καρδιά και σκέψη
όπως τυλίγει ο άνεμος
τ αδύναμο σκαρί
μου έγραφες στα μηνύματα
που μ ε είχαν ταξιδέψει
σου τόπα πως εσένανε
σε αγαπώ πολύ?


Κι εκεί που ήλιο ανάσαινα
απ του ουρανού τις άκρες
που την μορφή σου έσβηνε
απο του νου το φως
γυμνά αστεράκια κι άσεμνα
στης σκέψης τις ατάκες
δεν φεύγουν με την άνοιξη
κι αναρωτιέμαι πως?

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-04-2010