Στων αστεριών την ανεμόσκαλα

Δημιουργός: ΕΛΕΑΝΝΑ, Λένα Κατσιμαντού

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

θα αναρωτιέσαι γιατί σ'έβαλα ψηλά
στων αστεριών την ανεμόσκαλα
και θα κινείσαι αμυντικά συστέλλοντας
τις κόρες των ματιών σου
να μην σε βρω στο γαλανό των σκέψεών σου
θ' αφήνεις τυπικά τους ήχους
των έκπτωτων αγγέλων στην ατμόσφαιρα
και θα γεμίζεις με φωτόπλεγμα την άκρη σου
στο αχανές του ουρανού
και γω που θαύμα δεν κατέχω θα μπερδεύομαι
στις ίνες της σιωπής μου
αν σε έπλυνα κρασί ... αν σου έδωσα τον άρτο
αν σε έντυσα με λόγια ιερά να σε τιμήσω
και θα ναι λέει αυτη η ώρα φοβερή καταστροφή
που 'θα χω λάσπη από τη γη πάνω στους ώμους μου
κι όπως θα φαίνομαι θα γύρω στο μηδέν να κοιμηθώ...
μα το πρωί που θα 'ναι δρόμος ανοιχτός
κι η σκέψη καθαρή ,τις διπλωμένες μου εικόνες
τα φτερά μου θα τ'ανοίξω στον ορίζοντα
με τη μαγεία αίσθηση ,ψυχή να συνεχίσω...


[I]Δες τι ζητάει και κρύψου πριν σε βρει αυτή η ζωή
πουλάκι γίνε λεύτερο και πέτα στα ουράνια
πάρε μαζί σου μια γουλιά από γάργαρο νερό
κι ένα σπυρί σιτάρι μες τα χείλη σου γλυκό

Μα να σε φτάνει εκεί ψηλά αρμύρα από τη θάλασσα
δροσιά απ' τα βουνά και γέλιο από παιδιά
και να θυμάσαι πως διπλώνουμε με τάξη τα φτερά μας
και πως γυρίζουμε αγκαλιά τα χέρια τα δικά μας...

για τους ανθρώπους μας στη γη ,που πάντα περιμένουν
και κάθε που πετάμε εμείς εκείνοι αργοπεθαίνουν...[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-04-2010