Νεκρόπολη Δημιουργός: ftx, Ευτύχης Χαιρετάκης O 4ος Παγκόσμιος φάνηκε πολύ παιδικό στην Μπάμπη... κι αυτό εδώ είναι παλιό. Μια δεκαετία και βάλε έχει περάσει απ'όταν πρωτοανέβηκα φοιτητής από τη μικρή μου κοινωνία στην Αθήνα. Να οι παιδικές μου εντυπώσεις. Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Άνοιξα τα μάτια στο ξημέρωμα, σε μια νεκρόπολη μεσαιωνική,
η παρακμή παντού παραμόνευε κι ήξερε ο θάνατος πως ήμουν εκεί.
Μες στα ερείπια αχνά διακρίνονταν σημάδια απ' όλους τους πολιτισμούς,
μια επιδημία τους είχε σαρώσει πια, μέσα από χρόνια και τόσους καιρούς.
Ένα παλιό παλάτι μόνο στεκότανε με σκονισμένους όλους τους θυρεούς,
μέσα στις στάχτες μιας επανάστασης κι έπη παλιά από τυφλούς ραψωδούς.
Κρύα υπόγεια, μπουντρούμια με σκελετούς να διαφημίζουνε άδεια κρανία,
οι πόρτες μπάζουν μα εμείς δεν κρυώνουμε, μας πήρε ο ύπνος πια στα θρανία.
Κάποιος αγέραστος λύκος συντρόφευε με το σταυρό στο χέρι εδώ και χρόνια,
άπραγα πρόβατα που πια χαθήκανε κι αυτός ξορκίζει τώρα καινά δαιμόνια.
Σε ένα φτηνό μοναχά σκλαβοπάζαρο έμενε τώρα πια λίγη ζωντάνια,
άλλοι πουλιούνται κι άλλοι αγοράζουνε και άλλοι τόσοι φτάνουν με καραβάνια.
Σ' αυτή την όαση, σ' αυτή την έρημο, κανείς δεν έχει μάθει ακόμα τι θέλει,
και τους θεούς φοβούνται κι εξευμενίζουνε όλοι προσφέροντας γάλα και μέλι.
Λίγο πιο πέρα ένας γέρος κρυβότανε σε μια γωνιά δίχως φώτα και όρια,
με κάτι μάτια κι ένα δόντι που γυάλιζε, ψάρευε ώρες κοριτσάκια κι αγόρια.
Κάποιος στο βήμα της χήνας περπάταγε, γύρω από φλόγες πετώντας βιβλία,
πειθαρχικά κάτι τύποι τον κούρδισαν με το σπαθί να πείθει και με τη βία.
Μια άσπρη μάσκα έναν μαύρο μαστίγωνε, έλιωνε σίδερο να αφήσει σημάδι,
όμως ο ίδιος ήλιος για όλους έδυσε, κι ήρθε για όλους το ίδιο σκοτάδι.
Έφτασε η νύχτα κι οι τάφοι ανοίξανε, βγήκανε έξω οι νεκροί να γλεντήσουν,
στη Βαβυλώνα που ξαναζωντάνεψε, όμως τα φώτα το πρωί θα σβήσουν.
Σε ένα καθρέφτη ένας τρελός κοιταζότανε, να βρει σε τι είναι καλύτεροι οι άλλοι,
χρόνια περίμενε όμως δεν το βρισκε και περιμένει κοιτάζoντας πάλι.
Μ' αυτή την πόλη ποτέ μου δεν ταίριαξα και για ό,τι έκανα δε μετανοιώνω,
με περηφάνια δηλώνω αδιάφορος κι άλλα φορτία αλλωνών δε σηκώνω.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-01-2004 | |