Η Μπουγαδα

Δημιουργός: ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ***, ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΓΕΩΡΓΟΥΛΑ

Γραμμενο (τον Απριλη 2010) για τη γιαγιά μου και τον παππού μου, που "έφυγε" το 1995. Σήμερα το πρωί (14/7/15) έφυγε και η γιαγιά. Έγνεψε τελικά σ΄ένα σύννεφο και το έδεσε με λεπτή βαμβακερή κλωστή. Καλό ταξίδι "γιαγιούδι μου"...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άπλωσε όλη τη μπουγάδα
με χαρά που ‘χε λιακάδα
και το μαύρο της παλτό
που ‘χει φόδρα από καρό.
Που φοράει όταν κρυώνει,
όταν βρέχει, ρίχνει χιόνι
κι όταν κάνει μοναξιά
για να νοιώθει ζεστασιά

Έβαλε και το φαί
να ψηθεί από νωρίς
κι έριξε στην κατσαρόλα
λύπες, όνειρα και χρόνια
που είχαν ημερομηνία λήξης
και μοιραίες καταλήξεις
και έριξε αντί για αλάτι
και δυο σταγόνες δάκρυ

Κι αφού τα ετοίμασε όλα
έκατσε στην πολυθρόνα
τα μαλλιά της λίγο σιάχνει
και τον περιμένει να ‘ρθει
Περιμένει, περιμένει
και ο ύπνος την επαίρνει
Μα εκείνος δε σιμώνει
κι η μπουγάδα όλο στεγνώνει

Τις ρυτίδες σιδερώνει
κάθε μέρα και πεισμώνει
Ε! αφού δε λέει να ‘ ρθει
θα κινήσει να τον βρει
Το παλτό της θα φορέσει
σ' ένα σύννεφο θα γνέψει
θα το δέσει με κλωστή
να την πάει ως εκεί.

Kι έπειτα
θα πιάσει αέρας
Κι ως το τέλος της ημέρας
η μπουγάδα θα σκορπίσει
κι η ζωή θα συνεχίσει…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-04-2010