Μια μικρή καλημέρα

Δημιουργός: fevroni

...σ΄ όλους, φιλιά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πλευρίζοντας την απώλεια του προσφιλούς τα μάτια
γεμίζουν αίμα, η πεταλούδα ταξίδεψε σ΄άλλους τόπους
κλιματολογικά θερμότερους...
Παρατηρώ τις αλλαγές μέσα μου, δεν είπαν αλήθεια
αυτοί που ψυθίρισαν τόσο πειστικά σχεδόν καταπιεστικά
πως σκληραίνουμε μεγαλώνοντας....
Ευάλωτη όσο ποτέ με την πατίνα του χρόνου να ορίζει
το έσωθεν φως, αδιαφορώντας γι αυτό το μικρό
θέλω να γίνω....
Ο καιρός θα δώσει τις απαντήσεις όταν δε θα είμαστε πια
έτοιμοι και μάχημοι, ανήμποροι κι ατελέσφοροι θα φτάσουμε
στο θάνατο....
Τα φώτα της πόλης θα λάμπουν και θα σε περιέχουν καθώς
μάταια λάμνω στις στράτες που οδηγούν στην πόρτα σου
κάθε βράδυ....
Σε λέξεις σήματα καπνού της σύγρονης τεχνολογίας, ανούσια
θα γυρεύουμε να υπάρξουμε ο ένας μέσα στον άλλο, τόσο
δίπλα στο εφικτό....
Τα χέρια σου σπέρνουν έρωτες στα αλουροειδή με τα κίτρινα μάτια
όμως ακίνητα θα παραμένουν έτσι κλεισμένα στο ασφυκτικό περιβάλλον
μιας τυχαίας φωτογραφίας....
Μην αφήνεις τα σκούρα γυαλιά να κρύβουν τα μάτια σου
παρέδωσέ τα στο φως, ίσως έτσι καταφέρουν να υπάρξουν
μακριά απ΄ το τίποτα....
Ο ύπνος βαθύς δε χορταίνεται καθώς τα όνειρα βρίσκουν τόπο
να υπάρξουν, μακριά απ΄ την απειλητική καθημερινότητα που
συντρίβει εκείνη τη μικρή υποψία του είμαι….
Αν θα πούμε σήμερα καλημέρα ας μην είναι από συνήθεια,
μόνο αυτό.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-06-2005