αγάπα με (viiι)

Δημιουργός: χρήστος

έχω χάσει τον έλεγχο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

αγάπα με
σε ξέρει πια η μνήμη μου καλά,
σαν παιδική κρυψώνα, και σαν εφηβικό όνειρο
και ξέρω πως μπορείς σηκώνοντας μόνο το χέρι σου
να κατακεραυνώνεις την υποτέλεια της ψυχής,
και να υποτάσσεις την φρικτήν ευτέλεια της σάρκας.
μα εκείνο που αγνοώ και με πονά είναι το που βρίσκεσαι
το αν υπήρξες ποτέ υλική, ποτέ απτή
ή μήπως ήσουν πάντα- ως τώρα- νυχτερινή οπτασία
ή φάσμα που αφού τη νύχτα το χαρώ, και το αγκαλιάσω
σβήνει και χάνεται μαζί με τη δροσιά του πρωινού
πάνω απ’ τα κόκκινα τριαντάφυλλα;
πως γίνεται όμως όλες οι αισθήσεις μου να σε νιώθουν
σαν να μην έφυγες ποτέ;
πως ακούω τη φωνή σου σε ώρες απόλυτης σιγής
και πως απ’ το σκοτάδι σε αναγεννά η φαντασία μου;
να τριγυρνάς μέσα στα αμπέλια , λέει, τα ατρύγητα
και αναμεσίς στις πράσινες ελιές
κι απ’ τις κιτριές, τις λεμονιές να δρέπεις άνθη
με τα μαλλιά λυτά να δέρνονται στον άνεμο;
όχι δεν πάσχω από φαντασιοπληξία
μα είναι κάποιες νύχτες που αληθινά σαν να σε σμίγω
και το πρωί μπορείς να δεις να αστράφτει μέσα στις κόρες των ματιών
μια λάμψη υπέροχη σαν τον πυρακτωμένο πίδακα της λάβας
σαν να είχα αλήθεια ζήσει
μιαν ολονύχτια ηδονή μαζί σου…
αγάπα με

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-04-2010