Τα Μεγαλα Ανδρεικελα

Δημιουργός: rakenditos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο Εκτορας και αν δεν ειχε χερια
την αγκαλιασε για τελευταια φορα.

Ακουμπησε πανω της
το λευκο προσωπο του
και ψιθυρισε στην Ανδρομαχη.

"Αγαπω καθε ρωγμη του κορμιου σου
τα ξυλινα στηθη
και καθε καρφι
που σε κραταει ενωμενη.

Μα εκει που πηγαινω
θα βρω την φωτια
και οι δυο μας σε λιγο
θα γινουμε δαση.

Κομμενα και ασχημα."

Ο ουρανός πανω απο τις Σκαιες Πυλες
εγινε πρασινος

και τα δυο ανδρικελα
μεινανε ετσι.

Χωρις να μιλανε.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-04-2010