Το ψεύτικο χαμόγελο

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι αν η ζωή μου μ'έμαθε να αγαπώ,
δεν το σεβάστηκα κι αρνήθηκα να υπηρετώ,
αυτά που λένε αξίες και ιδέες,
και μ'ένα ψεύτικο χαμόγελο, βιτρίνας,
αναζητώ τον εαυτό μου στα σκουπίδια,
στα μεινεμένα αποφάγια των αετών της πόλης,
ένα χαμόγελο κιτρινισμένο, με δόντια σάπια,
απο την πίκρα και το κλάμα,
απο τη θλίψη και τα όνειρα τα στραβωμένα,
που δάκρυα γίνονται στα μάτια, σε μια νυχτιά,
χωρίς φεγγάρι, χωρίς το κόκκινο φεγγάρι του Αυγούστου,
αγκαλιά με τις εικόνες του κόσμου που γνώρισα,
του γυάλινου υποκόσμου, με τα κίβδιλα χαμόγελα,
που υποκλίνεται στα ψεύτικα κοστούμια,
στα ακριβά αμάξια, τα λούσα, τα στολίδια, τα λεφτά,
τα αγαθά του Παραδείσου, στο γυάλινο κλουβί,
κι αναζητώ τον εαυτό μου στα σκουπίδια,
να βρω τα όνειρα που έβλεπα παιδί,
και ν'αγαπήσω απο έρωτα τη φύση,
σαν γυναίκα, στην αγκαλιά να την κρατήσω,
με λόγια αγάπης, λουλούδια τα μαλλιά της να γεμίσω,
λίγο να νιώσω ελεύθερος σαν πεταλούδα,
μια μέρα να ζήσω ελεύθερος και πάλι,
να βυθιστώ στα πούπουλα, να κολυμπήσω στο γαλάζιο,
και να γεμίσω χρώματα το ασήμαντό μου πρόσωπο,
να δείξω τα λευκά μου δόντια, σαν γελάσω,
και να'ναι το χαμόγελό μου υπαρκτό, σαν ηλιακτίδα,
για να ζεστάνω την ψυχή των φίλων,
έστω μια μέρα να γνωρίσω οτι δεν έζησα,
και ν'αγαπήσω απο έρωτα την πλάση,
στ'αλήθεια, να γίνω κοινωνός της ευτυχίας,
να απολαύσω μια σταγόνα ελευθερίας,
λίγο πριν πεθάνω, μ'ενα τσιγάρο στα χείλη,
ν'αστράψω το τελευταίο χαμόγελο στον ουρανό,
να βγεί ο ήλιος να γελάσει μαζί μου,
και να σβήσω στην τελευταία ρουφιξιά...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-06-2005