Σ' αυτό το σπίτι

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σκούριασε η πόρτα κι εγώ ακόμα
με ένα κλειδάκι μπακιρένιο
να σου ανοίξω επιμένω.
Στραγγίζω δάκρυ από το σώμα
γράσο να πλάσω με το χώμα.
Μα είναι το φως χρόνια σβησμένο
σ’ αυτό το σπίτι ζεις, πεθαίνω.

Βαριά τα χέρια πα’ στο ξύλο
γεννούν χτυπήματα και πόνο
Έτσι μονάχα ξεχρεώνω
όσες σιωπές σ’ εσένα οφείλω.
Κι ύστερα μάχες με τον ήλιο
στήνω, που μόνη ξημερώνω.
Εσύ πονάς κι εγώ πληγώνω.

Μια μέρα φως και δυο σκοτάδι.
Οι δυο μας όψεις σ’ ανταρσία!
Κι ίσως δεν έχει σημασία
του χρόνου τ’ άχρωμο σημάδι
που όλο με σπρώχνει ως τον Άδη
λίγη να πιω αθανασία.
Εσύ θεός κι εγώ θυσία.

Κι αν ξεχαστήκαμε, επιμένω
ετούτη η πόρτα θα ανοίξει
Κι όσο παράφωνα κι αν τρίξει
θα δω τον Κέρβερο δεμένο.
Εσένα άθικτο, χρησμένο
μόνο η αγάπη να σ’ αγγίξει.
Ίσως κι εγώ. Λέω..θα δείξει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-04-2010