Γέρικη Ελιά

Δημιουργός: ΜΑΤΙΑ ΨΥΧΗΣ, Κατερίνα Kωνσταντίνου Μάτσιου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γέρικη Ελιά


Κείνο το πρωινό ήρθε το φιρμάνι για τη δική σου ζωή των τόσων χρόνων. Κείνο το πικρό χολή πρωί το τηλέφωνο ήχησε. Από το Δημοτικό Συμβούλιο της Κοινότητας. Αναφέρθηκε κάτι για διαπλάτυνση του δρόμου - απόφαση, είπαν, της πολεοδομίας. Το σημείο αναφοράς εσύ, η πολύχρονη κορμοστασιά σου. Ακόμα ούτε και οι παππούδες που «έφυγαν» γνώριζαν ποιοι πρόγονοι σου έδωσαν ζωή.

Από μικρό παιδί σε χαιρόμουνα. Σε στολίζαμε με τις σούσες το Πάσχα. Σήμα κατατεθέν στη γωνιά του κήπου μας. Μετέπειτα έμεινες κάπου στο χωμάτινο πεζοδρόμιο να ξαποσταίνεις τους διαβάτες στη σκιά σου (όσους έχουν απομείνει πεζοί) και τα πουλιά να φιλεύεις στην πλούσια φυλλωσιά σου τα πρωινά. Συ που μπόλιασες, δεν μπορώ ν’ απαριθμήσω πόσα δέντρα στη γειτονιά, στο χωριό κι’ αλλού για τον ωραίο και εύγευστο παραδοσιακό καρπό σου. Οξυγόνο να παρέχεις κάτω από τα δυνατά ηλεκτροφόρα σύρματα, στον πολύβουο πλέον δρόμο. Τούτον το δρόμο που κάποτε οδηγούσε στο Βαρώσι. Και που κάποτε προφύλαξες από τον πόνο, τις πρώτες μέρες της προσφυγιάς, όσους δεν χωρούσαν στο σπίτι μας.

Είθε να οδηγούμαστε και πάλι στην πόλη και συ ελιά να ‘σαι παραστάτρια ελληνική. Τα κλωνιά και η ασημένια φυλλωσιά σου βάγια για τους επισκέπτες της αγαπημένης πόλης του Βαρωσιού. Όχι θύμα της ασφάλτου και του τετραγωνισμένου μπετόν. Ο πολύχρονος φλοιός της κορμοστασιάς σου γνωρίζει σιωπηλά την ιστορία τούτου του πονεμένου τόπου. Να παραμείνεις στις ρίζες σου, να μας θυμίζεις τον πολιτισμό μας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-04-2010