Κόρη του ανέμου

Δημιουργός: χρήστος

λίγο δυσνόητο, αλλά για μένα τόσο κατανοητό....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

νύχτα που ο άνεμος
σπάει τις φτερωτές,
από τους δώδεκα
ανεμόμυλους,
και που λυγάει
με μια του μόνο εκπνοή
δώδεκα κυπαρίσσια,

που βγαίνεις και που περπατάς
δεκάχρονη κόρη του νου
κόρη του ανέμου;
σε ποιο ξωκλήσι με κοινωνείς
σε ώρα σιωπηρής κατάνυξης
το σώμα και το αίμα της ʼνοιξης;

Μα πως μπορείς εσύ
πως δε φοβάσαι
να βγάζεις στη στεριά
τη θάλασσα;
και όλα μου τα όνειρα
-που ήτανε πάντα γήινα-
να μπλέκονται στα φύκια…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-06-2005