Ο πρόσφυγας

Δημιουργός: Ναταλία..., Ναταλία Μ

Ένα ακόμα από τα παλιά μου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B]
27/06/2009
8:50:43 PM

Ο πρόσφυγας

Μες στη μεσόγειο θάλασσα, μια κόρη ξαπλωμένη,
Προϊστορικής, παράδοσης, σεντόνι σκεπασμένη.

Όλα τα κράτη βλέπανε, την τόση ομορφιά της,
Και με το ζόρι θέλανε, να μπούνε στη καρδιά της.

Είχε εχθρούς που ζήλεψαν, τα ωραία της τα κάλη,
Βάρβαρα της τα κλέψανε, κάτω απ΄ τη σκανδάλη.

Κι εμένα δεν μου αφήσαν, τόπο, ούτε και σπίτι,
Και τριγυρνάω έρημος, μόνος σαν το σπουργίτι.

Με βία πίσω μου άφησα, ότι πολύ αγαπούσα
Την όμορφη πατρίδα μου, τώρα ψυχοπενθούσα.

Και είμαι ένας πρόσφυγας, τώρα ξεριζομένος,
Κι απ΄τους εχθρούς του τόπου μου, ζω σαν κατατρεγμένος.

Με τρώει η έγνια τι και πως, με πνίγει το μαράζι,
Και στη καρδιά μου τη φτωχή, πίκρα και πόνο βάζει.

Πρέπει να φύγω από εδώ, πάω σε άλλη πατρίδα,
Να ξαναχτίσω απ΄την αρχή, μέσα μου κάποια ελπίδα.

Θα ζώ με ένα όνειρο, κάποτε να γυρίσω,
Και τους χαμένους τόπους μου, ξανά να αντικρίσω.

Θεέ μου νάταν δυνατό, νάταν να το μπορούσα
Να γονατίσω Το Άγιο, χώμα της να φιλούσα.

Ναταλία Μίτσιου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-04-2010