το μονοπάτι της γνώσης(επεισ 11) Δημιουργός: marakoskevasmata, Μάριος προηγουμενα επεισοδια στισ συλλογες μου Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info επεισ 11
Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, συνέχισαν την διαδρομή τους σ ένα ολόφωτο πια περιβάλλον ,καθώς αμέτρητες παιχνιδιάρες πυγολαμπίδες φρόντιζαν να μην αφήνουν την παραμικρή σκιά στο διάβα τους.Ξαφνικά μπροστά τους μια τεράστια γρανιτένια αίθουσα με σταλαγμίτες και σταλακτίτες τους έκανε ν ανακόψουν για λίγο την πορεία τους.Μια αιθέρια μουσική ακουγότανε από τους σμιλεμένους από τον χρόνο τοίχους ,που καλοίσκιωτες μορφές σχηματοποιημένες από τη φύση πάνω τους, προϊδέαζαν για κάτι το αισιόδοξο και ελπιδοφόρο. Σβόλοι χρυσού και αμέτρητοι σωροί από διαμάντια στα πόδια τους,έκαναν την πορεία τους δύσκολη και κοπιαστική, προκειμένου να τους παρακάμψουν.
Ξαφνικά ο γέροντας έβγαλε μια κραυγή χαράς ,καθώς στο βάθος του μονοπατιού αχνοφαίνονταν τα πρώτα δείγματα της εποχής που αναζητούσαν.
¨Φτάσαμε αναζητητή,φτάσαμε !¨είπε και γονάτισε μ ευλάβεια στο δάπεδο, μπροστά στην μεγαλειώδη σκηνή που ξανοιγότανε μπροστά τους.
Όμως ο αναζητητής δεν έβλεπε το παραμικρό ,παρα μόνο το ίδιο μοτίβο με τις πυγολαμπίδες .¨¨βάλε τα χέρια σου στους ώμους μου για να δεις¨¨ψιθύρισε ο τυφλός οδηγός του, ακούγοντας τον να μουρμουρίζει παραπονεμένα. Η εικόνα που αντίκρισε καθώς τα χέρια του ακουμπούσαν ξανά στους ώμους του οδηγού του,δεν μπορούσε να περιγραφεί με λόγια.Μια τεράστια κυψέλη και πολύχρωμες φτερωτές οντότητες που πετούσαν ακατάπαυστα αφήνοντας ένα ελαφρύ βουητό ,τους έκανε να νοιώσουν μια πρωτόγνωρη χαρά. Ήδη οι τοίχοι αριστερά και δεξιά τους άρχισαν να χαμηλώνουν , μέχρι που ενσωματώθηκαν με το μονοπάτι και τελικά χάθηκαν μαζί του απ τα μάτια τους.΄΄είναι σαν θεατρικό σκηνικό΄΄μονολόγησε ο αναζητητής απολαμβάνοντας το μοναδικό θέαμα που τους είχε καθηλώσει.΄΄ Καιρός να πλησιάσουμε πιο κοντά,σίγουρα θα έχουν πολλά να μας πούνε΄΄ψέλλισε ο γέροντας και στηρίζοντας το κορμί του πάνω στο μπαστούνι του ,έγνεψε στον αναζητητή να τον ακολουθήσει στο καινούργιο μονοπάτι που ξανοιγότανε μπροστά τους.΄΄Και μη ξεχνάς τα χέρια σου,πάντα πάνω στους ώμους μου΄΄ πρόσθεσε. Καθώς όμως απολάμβαναν το θέαμα, μια φτερωτή οντότητα αποχωρίστηκε από τις άλλες και μ ένα γοργό πέταγμα βρέθηκε μπροστά τους.΄΄ ποιοί είσαστε και τι ζητάτε εδώ πέρα?¨¨είπε μιλώντας με αυστηρό τόνο στη φωνή, καλώντας συγχρόνως και τις άλλες να συγκεντρωθούν γύρω της.΄΄ Είμαστε αναζητητές της γνώσης΄΄ ψέλλισε ο τυφλός γέροντας κάνοντας μια βαθιά υπόκλιση μπροστά της.¨¨και τί τις χρειαζόσαστε τις γνώσεις του απώτατου μέλλοντος, αφού φροντίσατε να καταστρέψετε το παρόν σας ?΄΄είπε εκείνη κοιτάζοντας τον καχύποπτα.
΄΄Ήλπιζα. πως ίσως στο μέλλον να είχαμε μια καλύτερη εξέλιξη και συνέχεια, χωρίς τα ίδια λάθη του παρελθόντος¨¨είπε εκείνος φανερά απογοητευμένος σκεπάζοντας το πρόσωπο με τις παλάμες του.
Το κλάμα του αν και βουβό ,δεν άφησε αδιάφορες τις φτερωτές οντότητες που έσπευσαν να ρωτήσουνε τον αναζητητή που βρισκότανε ξοπίσω του.
΄΄Γιατί τρέχει υγρό από τα μάτια του?΄΄ Εκείνος φανερά ταραγμένος, προσπάθησε να εξηγήσει την διαδικασία της εκροής δακρύων όσο πιο απλά και κατανοητά μπορούσε .
΄΄ Είναι θέμα λειτουργίας των δακρυϊκών αδένων, που ενεργοποιούνται ιδιαίτερα έντονα όταν συναισθηματικά υποφέρει κάποιος΄΄,είπε σχεδόν τραυλίζοντας.
Η εξήγηση του όμως δεν ικανοποίησε την οντότητα που τους πρωτοπροσέγγισε ,που έσπευσε στη συνέχεια να εξετάσει από κοντά τα μάτια του τυφλού ανοίγοντας του με προσοχή τις βλεφαρίδες.
¨¨Ελάτε να δείτε κάτι το καταπληκτικό ,.. δεν υπάρχει Ίριδα αλλά ούτε και κόρη!¨¨ είπε απευθυνόμενη στις άλλες οντότητες που την πλαισίωναν.
Κατόπιν αρπάζοντας τον τυφλό γέροντα μπροστά από τα έκπληκτα μάτια του αναζητητή ,πέταξαν όλες μαζί προς εκείνη την πολύβουη κυψέλη που έσφυζε από κίνηση και ζωή.
συνεχίζεται
Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-04-2010 | |