10 πλάκες πεζοδρομίου

Δημιουργός: tomas_to_tomari

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το τσακισμένο σου κορμί λυγίζει.
Αγγίζεις τις πληγές σου
και πόνο θα ήθελες να λες, δεν νιώθεις.
Ουρλιάζεις μα κανεις δεν σε ακούει.
Η ποιο μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος.
Σέρνεσαι μπροστά στις ερπύστριες.
Ζω λες?Κι ύστερα δεν ζεις.
Σε τσαλαπάτησε το άρμα μάχης
του φλογισμένου σου καιρού.
Αναπνέω λες?Κι ύστερα δεν ανασάνεις.
Πνίγεσαι από τον βρομισμένο απ ενοχες αέρα.
Κι όταν τα ματια σκοτεινιάζουν
Γεννιέμαι ψιθυρίζεις.
Κρύος σαν το πεζοδρόμιο
που ακούμπησες να ξαποστάσεις

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-04-2010