Το τελευταίο κύμα

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΥΜΑ


Eίναι αυταπάτη η ζωή σ’ όνειρο σ’ έχασα
στα φανερά και στα κρυφά δε χαμογέλασα
και σαν χαμένος ναυαγός πήρα μαστίγιο
να δείρω ανίερα θεριά σ’ ό,τι επίγειο.

Μικρά κι ανήμπορα θεριά ας πούνε όχι μια φορά
στην άλλη όχθη δε θα βγεις χωρίς εμένα
δύο γουλιές κρύο νερό και μες της σκέψης το βυθό
με δυό ματιές αληθινές θα βρω εσένα.

Θα βρω και μέσα μου αντοχές και μες το αίμα
να μ’ αγαπάνε να με δέρνουν με το βλέμμα
με δέκα άρματα χρυσά η νύχτα που χε ξαστεριά
το φως της βύθιζε να αγγίξει τη στεριά.

Άλλο δε θα προσποιηθώ το ‘δα το ψέμα
γυναίκα μοίρα μου κρατάς παλιό μου κέρμα
με κείνο πλήρωσε να φτάσεις να με βρεις.
Με λέξεις θέλησες να σπάσεις τη σιωπή και τα σωμένα
και θέλεις πάλι να μιλήσεις και να πεις κάτι για εμένα.

Στα χίλια ψέματα της γης βλέπεις εμένα
χιλιάδες κύματα απειλές, παιδιά κλαμένα
τις οφειλές και τα καλά, τα ζυγισμένα.

Αν την αλήθεια δε στη δώσει η αντοχή
θα ναι στο στήθος η ορμή απ’ τα γραμμένα
το γέλιο το σαρκαστικό που πάγωσε μες την ψυχή
αν τα τραγούδια υπαγορεύει ο βοριάς ακούω ένα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-04-2010