Απο το υπερπέραν

Δημιουργός: flatliner, Χρήστος Μαρνέζος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σήμερα ξύπνησα το σούρουπο εδώ πάνω
Γαλάζιο σύννεφο μου τύλιξε το σώμα
Δεν έχω γνώση ποτέ έπεσα σε κώμα
Μα όμως ήξερα μια μέρα θα πεθάνω.

Σε κάποια άσφαλτο μου βρήκανε το αίμα
Αίμα πολύτιμο για την αστυνομία
Τώρα θα κάνουν ίσως την ανατομία
Και στους γονείς μου θα αναγγέλλουμε το τέρμα

Έχω μακρύ μαλλί και κάτασπρά φτερά
Και μια κιθάρα που σολάρει μοναχή της
Τώρα θα λένε της δικιάς μου οι δικοί της
«Μην κλαις ψυχούλα μου», «κουράγιο» και «γερά»

Βλέπω τ’ αδέρφια μου με πένθος στο μανίκι
Με επιτραπέζια κριμένα στην καρδία
Μπορεί να έπαψε η δική μου να χτυπά
Μα στον «γκρινιάρη» θα θυμούνται μου την νίκη.

Βλέπω μονάχος του να κάθεται ο πατέρας
Μάλλον θα αρχίσει το κάπνισμα ξανά
Ήξερα από πάντα πόσο με αγαπά
Κι εγώ άλλο τόσο μα το έκρυψα -τι τέρας.

Βλέπω την μανά μου βαμμένη μες τα μαύρα
Κι είναι ομορφότερη απ ‘την γη και την σελήνη
-Να ξέρεις μανά τώρα βρήκα την γαλήνη
Και είναι μέσα μου τόσο γλυκιά η αύρα.

Να και οι φίλοι μου μέσα στο ουζερί
Πολύ καπνίζουνε, με σκέφτονται και πίνουν
Σ’ ένα τραπέζι μοναχοί τους θ’ απομείνουν
Θα’ χουν στην θέση μου ένα μικρό κερί.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-05-2010