το μονοπάτι της γνώσης (επεισ 14)

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>το μονοπάτι της γνώσης (επεισ 14)</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>το μονοπάτι της γνώσης (επεισ 14)</b><p>Δημιουργός: marakoskevasmata, <i>Μάριος</i><p><i> προηγουμενα επεισοδια στις συλλογές μου</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>επεισ 14<br />
<br />
"Είναι γεμάτο ανθρώπους και φτερωτά πλάσματα,σαν εκείνα που απήγαγαν τον τυφλό οδηγό μου"φώναξε φανερά θυμωμένος.<br />
"Μη βιάζεσαι χωρίς να ξέρεις ,ότι τα ξωτικά ζούσαν μια ζωή κοντά στους ανθρώπους."Η απρόσμενη εξήγηση, τον έκανε να αιφνιδιαστεί και στην κυριολεξία να τα χάσει."Ξωτικά?..μα ανήκουνε στο χώρο της φαντασίας απ ότι ξέρω".<br />
Ενα γνώριμο του γέλιο ακούστηκε πίσω του και γυρίζοντας το κεφάλι αντίκρυσε..εκείνον.Τον τυφλό γέροντα οδηγό του που τον είχανε αρπάξει "τα ξωτικά" μπροστά απ τα μάτια του.<br />
Ητανε ολόιδιος όπως τον είχε δει για τελευταία φορά ,αλλά χωρίς να κρατάει το μπαστούνι του."Δεν το χρειάζομαι πια αναζητητή"είπε πλησιάζοντας το πρόσωπο του κοντά στο δικό του.<br />
"Όπως αντιλαμβάνεσαι ,.βλέπω πια"συμπλήρωσε ανοίγοντας με τα δάχτυλα του τα βλέφαρα.Δυό καταγάλανα μάτια πρόβαλαν χαμογελαστά ,σαν δυο φωτιές που θέριεψαν ξανά μετα το τρεμόσβησμα τους.<br />
Αγκάλιασαν ο ένας τον άλλο και ξέσπασαν σε λυγμούς.Περίμενε τόσα πολλά να του πει για την περιπέτεια του ,αλλά και την ξαφνική νεκρανάσταση των ματιών του,που αδημονούσε να τον ακούσει να τα αφηγείται.<br />
Αφού ηρέμησαν ,ο γέροντας του ζήτησε να τον ακολουθήσει σ ένα φωτεινό θάλαμο στην καρδιά της πυραμίδας.<br />
Εδώ όπως βλέπεις φίλε μου,υπάρχουν όλα τα "ανταλλακτικά" για το ανθρώπινο σώμα,ακόμα και εγκέφαλοι κάθε μεγέθους και χωρητικότητας.<br />
"Εδώ με φέρανε οι οντότητες και μου μεταμόσχευσαν αυτά τα μάτια"είπε και τραβώντας τον απ το χέρι ,τον έσυρε στην κυριολεξία μαζί του,για να δει και με τα δικά του μάτια,όλα εκείνα που ούτε η φαντασία θα μπορούσε να γεννήσει.<br />
"Απίστευτο στ αλήθεια", ψέλλισε ο αναζητητής θωρώντας δεκάδες σώματα ξαπλωμένα στα πλαισιωμένα με κάθε λογής ειδικά μηχανήματα  κρεβάτια και γύρω τους φτερωτές οντότητες αλλά και ανθρώπινα πλάσματα να καταπιάνονται με την αντικατάσταση ζωτικών οργάνων τους.<br />
"Οι φτερωτές οντότητες έδωσαν πολλά στους ανθρώπους με την κοινή τους πορεία στον χρόνο ,αλλά σε διαφορετική διάσταση"..Επεξήγησε ο γέροντας.Τα λόγια του έβγαιναν αργά-αργά καθώς τον ξεναγούσε στον ολόφωτο χώρο της επιστημονικής γνώσης του απώτατου μέλλοντος,που για τους ανθρώπους που ήταν ξαπλωμένοι στα κρεβάτια, οδηγούσε στο δικό τους ελπιδοφόρο μονοπάτι. Το μονοπάτι της προσωπικής τους αναγέννησης .<br />
<br />
συνεχίζεται<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-05-2010</td><td valign=top></td></table><br />