12

Δημιουργός: Δήμητρα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

12


Κάτι αβέβαια του Μάη πρωϊνά
στους άσπρους τοίχους τις ανάσες σου μετράω.
Μαμά με βλέπεις; Απ’το χέρι σε κρατάω
μόνη μη σ’ έβρει η μέρα αυτή που ξεκινά.

Ένα χαμόγελο εδώ λίγο κρατά
στους διαδρόμους μόνο άνθρωποι θλιμμένοι.
Μαμά με νιώθεις; Τί άλλο πια μας περιμένει;
Πριν καρτερούσα, τώρα τρέμω το μετά...

Τελειώσαν όλα τα ταξίδια σου νωρίς
δεν είχε πτήσεις η ζωή να σε χωράνε.
Μαμά μ’ακούς; Φεύγουν τα χρόνια και κυλάνε
και παίρνουν όσα ν’αγκαλιάσεις δεν μπορείς.

Πιο δυνατά να μου μιλάς για ν’ακουστείς
θολές οι λέξεις και φοβάμαι να ελπίζω.
Μαμά με ξέρεις; Ειν’ το πλάνο τόσο γκρίζο
κι ίσως δεν βρίσκεις απο κάπου να πιαστείς.

Πίστη κι αν είχαμε μας μένει λιγοστή
κι όλο παλεύω τον θυμό μου για να πνίξω.
Μαμά αντέχεις; Έλα πάμε να σου δείξω
ισορροπία πως κρατάνε στην κλωστή...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-05-2010