Το ποτάμι

Δημιουργός: poetryf

Our lives are dream, we all check in... Just borrow space in this notorius, silent place....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και ξύνω με το νύχι τα γραμμένα
της μοίρας μου τα τόσα τετριμμένα
διαβάζω μετά βίας και σιωπώ’
Μα μέσα μου επιμένει μια Πυθία
με έμπνευση απ’ το νάμα και τα θεία
να υπαγορεύει τι θα πω.

«Να μη διαβείς των ξένων το ποτάμι
ο θάνατος μετριέται με το δράμι
μα φρόντισε στο οικείο σου βασίλειο,
Το θρόνο να κρατάς μόνο για εκείνον
που ζει μέσα στ’ αρώματα των κρίνων
και τρέφεται με αγάπη και με ήλιο.»

Τι τάχα προμαντεύει που θα μάθω
την ώρα που θα έρθει να το πάθω
εκείνο που το τρέμω το κακό;
Ως άνθρωπος θνητός κλείνω το στόμα
δεν έπαθα , δεν έμαθα ακόμα
μον’ ξέρω την αγάπη να γρικώ.

Και να σου από πέρα στο ποτάμι
το βιος μου που μετριέται με το δράμι
στης λήθης μου τον ψεύτικο ζυγό.
Κι εσύ που από πάντα ήσουν ξένος
προβάλλεις σα σταυρός μισοσπασμένος
θαρρείς και σε κουβάλησα εγώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-05-2010