Εξομολόγηση

Δημιουργός: Eugenios

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μερικές φορές αναρωτιέμαι.
Γιατί εγώ;
Γιατί αυτή η παρουσία διάλεξε εμένα να καθοδηγεί τις πράξεις μου;
Δεν της προσφέρω τίποτα.
Δεν της έχω υποσχεθεί τίποτα.
Όμως αυτή συνεχίζει.
Σε κάθε κτύπο του χρόνου με στέλνει να περπατήσω πάλι στα ίδια μονοπάτια.
ʼλλοτε λαξευμένα από τεχνίτες άξιους, και άλλοτε παιχνίδια του ανέμου σε γη που τρέμει.
Σε κάθε γύρο του παιχνιδιού, γύρω μου οι ίδιοι άνθρωποι.
Προβλέψιμοι όπως η επιθυμία του διψασμένου ζώου για νερό.
Με διώχνουν μακριά.
Τους αγνοώ ζαλισμένος και συνεχίζω.
Έχω την ψευδαίσθηση πως κυβερνώ εγώ ετούτο το καΐκι του πόθου.
Σε έναν κόσμο που με περιβάλλει δε ζήτησα ποτέ αυτά που μου προσφέρουν.
Ποτέ δεν πρόσφερα αυτά που είμαι ικανός να δώσω.
Μια στιγμή και θα άλλαζα τον κόσμο, όπως ο αγρότης τη γη.
Όχι όμως τώρα.
Με το χρόνο να καίει το δέρμα μου, η απόδραση έγινε το άπιαστο όνειρο του καλλιτέχνη.
Το χαμόγελο μιας κυρίας, που ποτέ κανείς δεν εξήγησε.
Περίτεχνα ισορροπώ στους στύλους του ακροβάτη, και διασχίζω το ποτάμι χωρίς να βραχώ.
Για πόσο όμως άραγε;
Η ώρα της κρίσεως πλησιάζει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-06-2005