Ανάδρομος καρκίνος

Δημιουργός: Πριγκιπας

Το καλό πρέπει να το παίρνουμε όπου το βρίσκουμε

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απο τις στέπες έρχονται ανέμοι με βιολιά
και ξενυχτάνε παίζοντας σαν μια του δρόμου μπάντα
την μάσκα της εφόρεσε απόψε η βραδιά
και σαν την ντίβα τραγουδά του έρωτα μπαλάντα

Ξεκίνησε απο νωρίς το πλοίο της αγάπης
που κάποια θάλασσα παλιά το στόλισε με χρώμα
του μάγου σε μαγέψανε τα κόλπα της απάτης
και η καρδιά του Δόκιμου που σ' αγαπάει ακόμα

Χιλιες στεριές αρνήθηκες και χίλιες θα γυρεύεις
σε εναν καθρέπτη ουρανό που έμεινε να κοιτάζει
τέρατα και θύελλες με λύσσα να παλεύεις
στα όνειρα και στην ζωή που κάποιος στ' αραδιάζει

Και εκείνος ο ανάδρομος καρκίνος στον ερμή
που στη παλάμη μου θαρρω η μοίρα πως έχει αφήσει
να ψάχνω στην υδρόγειο το κύμα του Γαρμπή
και το βοτάνι της καρδιάς την δίψα μου για να σβήσει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-05-2010