Με φωνάζουν

Δημιουργός: ΕΛΕΑΝΝΑ, Λένα Κατσιμαντού

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ράγισ’η ζωή απ’ τα θεμέλια
Μας πήρε κάτω και μας σφήνωσε η ρωγμή
ως κι ο αέρας που αναπνέουμε είναι σκόνη
Εδώ ποτέ δεν μπαίνει φως, δεν ξημερώνει…

Μάζεψε ,τρόμαξε η ψυχή μας τσαλακώθηκε
Γείρανε οι ώμοι και φιλήσανε το χώμα
Σφίξαν τα δόντια ο πανικός είναι βουβός
Αν βγουν κραυγές θα πιει κορμιά η ηχώ, γκρεμός…

[I]Έχω το θώρακα στα μάτια σου που σφάλισαν
Κι έχω αγκαλιάσει τρυφερά το πρόσωπό σου
Κουνά λυγμός απ’ το λαιμό μου τα μαλλιά σου
Δεν θα σ’ αφήσω, δεν αντέχω μακριά σου…[/I]

Χωράω ακόμη να συρθώ απ’ τη ρωγμή
Πριν γκρεμιστεί συθέμελα ο κόσμος
Ο πόνος κι η σιωπή με κουλουριάζουν
Τον έχω χάσει, μου’ χει φύγει, με φωνάζουν…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-06-2010