Ένα παιδί μετράει τ' άστρα

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα παιδί κοιτάει τ'άστρα,
ντύνεται στ'άσπρα, και ονειροπολεί.
Βλέπει τον κόσμο να αλλάζει,
και ο,τι θέλησε πολύ, τώρα αμφισβητεί.
Μιλάει και παίζει τα λουλούδια,
πού'ναι αγνά ακόμα, σαν κι αυτόν.
Όλα αλλάξανε, γίνανε γκρίζα,
και μόνος έμεινε στον κόσμο αυτόν.
Όποια γυναίκα κι αν ρωτήσει,
την ίδια απάντηση μάλλον θα βρεί,
πως περιμένει τον ιππότη της να'ρθει,
πάνω σε άτι, λευκό σαν σύννεφο θα΄ναι,
να την ζητήσει λέει, κι αυτόν να παντρευτεί.
Μήπως ξεφύγανε οι δρόμοι των ανθρώπων,
και κυνηγάνε τώρα τα πολλά λεφτά?
Κι όσο το μυαλό του, το κουράζει,
ποτέ δεν θα μπορέσει πια να μάθει,
πως μια γυναίκα κυνηγάει, μόνο την καλή ζωή!
Γι'αυτήν τα αισθήματα δεν έχουν θέση,
η καρδιά ποτέ και η ψυχή δεν συγκινεί.
Ένα πλάσμα χωρίς ευαισθησίες και αγάπη,
κινεί τα νήματα, κάθε ανθρώπου στη ζωή.
Κι όσο το μυαλό του, το κουράζει,
ποτέ δεν θα μπορέσει πια να μάθει,
πως όσα χρόνια κι αν περάσουν,
παιδί θα μείνει, για να κοιτά ψηλά τον ουρανό,
και τ'αστρα πάντα να μετράει, ένα, ένα,
μέχρι τα νιάτα του να φάει, σαν γεράσει,
τα όνειρά του μόνο, αυτά θα’χουνε μείνει,
φίλοι μαζί του θα γελάνε κάθε μέρα πιο πολύ,
κι ένας μπατήρης, στερημένος θα'ναι απο ζωή.
Κι αυτό επειδή, έμαθε μόνο τ'άστρα να μετράει,
το φεγγάρι και τον ήλιο να κοιτά, και ν'αγαπάει,
κι όχι το χρήμα, τα παλάτια και τα λούσα,
μα με την αντρική ψυχή του, να αγκαλιάζει τη ζωή,
και οπλισμένος με τεράστια υπομονή, να περιμένει,
χρόνια ολόκληρα, μήπως κάπου τελικά, ένα πρωί,
αντί για δάκρυα και πόνο απο τη φτώχια,
ίσως να αντικρύσει, μια ψυχή που να κοιτά στα μάτια.
Και μια μικρή, τόσο μικρή λεξούλα να του πει,
πως το όνειρό του, έμελλε τώρα να πραγματοποιηθεί...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-06-2005