Η κοινή μας θλίψη

Δημιουργός: Ιππαρχος, Δημήτρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Διαλύθηκε πια η κοινή μας θλίψη
Σαν κάποιο σύννεφο γεμάτο με βροχή
Του φθινοπώρου
Που κάποιο χέρι θεϊκό
Σαν θέλησε να δροσιστεί
Το έστυψε
Με χείλη λαίμαργα
Ορθάνοιχτα
Ούτε σταγόνα δεν λυπήθηκε
Ο ζέφυρος αδίσταχτος
Το σκόρπισε

Ξεχάστηκε πια η κοινή μας θλίψη
Σαν κάποιο όνειρο μεσημεριού
Προφητικό
Αυτά που λεν πως βγαίνουν
Και ξεθωριάζουνε αργά
Σαν πάψει τ’ άγγιγμα
Που παραλύει το μυαλό
Του μυθικού Μορφέα

Έσβησε πια η κοινή μας θλίψη
Αυτή που ισχυρότερη
Απ’ όποιον βάζει ο νους δεσμό
Φαινότανε παλιά
Μα τώρα σαν κλωστή έχει ξεφτίσει
Παλιοκαιρινή
Το ρούχο της φτενό
Δριμύ το κρύο
Και το δέρμα πιο λεπτό

Χάθηκε πια η κοινή μας θλίψη
Και η λαχτάρα μας μαζί
Να δούμε πίσω της
Μι’ αχτίδα φωτεινή χαράς
Διαψεύστηκε
Μονάχα ομίχλη αδιαπέραστη
Αιώνιας, κουραστικής
Απάθειας μας απομένει…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-06-2010