Ο λεκές σου

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άμα λαμπιόνια τ’ ουρανού ανάβουν για το χτες
και γι’ άλλες μαύρες συννεφιές, ανάβουν οι φωτιές σου
πως περιμένεις να τις βρεις τις πόρτες μου ανοιχτές
αφού για ξένες αγκαλιές, θα καις λες τις νυχτιές σου

Ενώ σε Ολύμπου εχθρικού τα υψίπεδα πετάς
να βρεις για τη φαρέτρα σου, μιας Αφροδίτης βέλη,
που βρίσκεις τις απαντοχές, βαθειά να με κοιτάς
αφού είπες: « με άλλου το κορμί, έψαξα τα οφέλη»

Πως θέλεις να ‘μαι δούλος σου, μ’ ένα φιλί σου αχνό
και πως καρδιά μου τ’ όνειρο στα δυό να το διχάσω
τα κύματα που έστειλες πως θες να τα ξεχνώ
ενώ σου ‘λεγε η Τρίαινα: «αν θες θα τα κοπάσω»,

όμως το αρνήθεις θέλοντας να πέσω στους βυθούς
να καθαρίσεις τη ζωή, γιατί ήμουν ο «λεκές σου»
και τα μπουκέτα σου έδινες, με του έρωτα ανθούς
σ’ εκείνους που με σπρώχνανε, να μπω στις φυλακές σου.

Άμα λαμπιόνια τ’ ουρανού φωτίζουνε γιαπιά
που οι εραστές σου χτίζουνε, κι εγώ είμαι νύχτας «μούλος»,
πως περιμένεις να σου πω: «Αχ! δεν αντέχω πια
πάρε με στο χαρέμι σου, έστω κι αν είμαι δούλος»

23.04.2010

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-06-2010