αν μας μένει πια ύστερα

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αν κοιτάξεις καλά
θα δεις στον τοίχο τη ρωγμή που σου χάραξα με το νύχι
να μπαίνει από μέσα ο θάνατος
ζωή να βγαίνει κι ύδωρ
Για της αγάπης τον περίπλου, τον βαθύ
που τον μεγάλωναν Νηρηίδες θλιμμένες
-μπορεί κι ο άνθρωπος ο ίδιος- με το δάκρυ.

Στρέψε το βλέμμα σου βαθιά
ακούμπα την- τη μέσα σου πατρίδα
σαν από πάντα να έπιανες το ίδιο γνωστό λιμάνι
Κι ο κάβος από σοφία βαλμένος
μες στα πέρατα του κόσμου
Το σκοινί να περίμενε
από την κλίση και τη δύναμη των χεριών σου.

Μη φοβηθείς,
το κύμα σκάει ένα βήμα πριν την αίσθηση του βράχου
κι όποιος σα βράχος στάθηκε στο δρόμο το δικό σου
μπορεί και να’ θελε ένα δείγμα πως υπάρχει
κόντρα στης λήθης την αστείρευτη τη στέγνια.

Αν κοιτάξεις καλά
στης ρωγμής τον καθρέφτη που ράγισα
ένα ρόδο ανθίζει και χάνεται
μια στιγμή ευωδιάζει και τέρμα.
Κι Ύστερα – αν μας μένει πια ύστερα-
σε κοιτάζω ξανά κι ερωτεύομαι
‘κείνη τη θάλασσα που φύτεψα μέσα στην όαση των ματιών σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-06-2010