Η πρόσκληση της ουτοπίας Δημιουργός: rosestar, Ελευθερία Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info [color=fuchsia][B]Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΟΥΤΟΠΙΑΣ[/B][/color]
[color=purple][B]Άνοιξαν οι καταρράκτες του ουρανού ένα συννεφιασμένο δείλι, που με δύναμη και ορμή το νερό της βροχής ξέπλενε τους δρόμους, τα έρημα παγκάκια, τις έρημες ακρογιαλιές. Το δάκρυ μου έτρεχε και αυτό ποτάμι και σχημάτιζε λιμνούλες από αλμυρό νερό. Οι σταγόνες κυλούσαν από το πρόσωπο μελαγχολικά και έπεφταν στο πάτωμα γυμνές και ματωμένες. Η βροχή ξέπλενε το λασπωμένο από τον καιρό τζάμι.
Ο αέρας ήρθε πρώτος και φυσούσε λυσσασμένος και εκδικητικός .Σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά του και σαν μικρόψυχος λέρωσε το τζάμι, να μη βλέπω πια γύρω μου τους φτερωτούς μου φίλους που έτρωγαν τους σπόρους που τους έδινα στην αυλή. Να μην αγναντεύω το μικρό καφετί λόφο, να μη κοιτάζω το γαλάζιο ουρανό. Εκεί με ήθελε…φυλακισμένη πίσω από τα ξεθωριασμένα μου πατζούρια να νιώθω μοναξιά και δυστυχία. Μα η φίλη μου η βροχή το ξέπλυνε το τζάμι και μου έγνεψε γλυκά, δείχνοντάς μου το πολύχρωμο ουράνιο τόξο ψηλά στον ουρανό να ξεπροβάλλει. Βγήκα έξω ξυπόλυτη να χορέψω παρέα με τον ήλιο που για λίγο είχε φανεί…να στεγνώνει τα δάκρυα από τα μάτια, να φωτίζει τα κυματιστά μου τα μαλλιά…και το βρόχινο νερό να ξεπλένει τα σκονισμένα μου πόδια και να έρχεται η ουτοπία να με προσκαλεί σε ένα μαγικό ταξίδι. Ένα άσπρο περιστέρι ερχόμενο από ένα κόσμο μακρινό και ονειρεμένο, επισκέφτηκε τα μεσάνυκτα τη κάμαρά μου και άφησε ένα γράμμα φωτεινό στο βρεγμένο μαξιλάρι.
Ο αποστολέας άγνωστος και η λέξη ουτοπία ορατή.[/B]
[I]« Σε προσκαλώ απόψε χαριτωμένο μου μικρό παιδί σε όνειρα ζεστά που θα αγκαλιάσουν τη μοναξιά της ψυχής σου. Θα έχεις δυνάμεις και αντοχές στις δυσκολίες. Θα νιώσεις σαν μια θεότητα να σε ενισχύει, να σε οδηγεί και να σε κυβερνά. Πάντα θα χαμογελάς και θα πάψεις να είσαι αδύναμη και μοναχική. Μία όμορφη ακρογιαλιά σε περιμένει, να κολυμβήσεις σε κρυστάλλινα γλυκά νερά. Το φως του φεγγαριού θα ακτινοβολεί σαν τον ερχομό ενός λαμπρού πρωινού. Το ίδιο το φεγγάρι σαν στολίδι θα χρυσίζει τα λυτά σου τα μαλλιά ,καθώς θα λούζεσαι παρέα με νεράιδες και καλόκαρδα ξωτικά. Η γύμνια εκεί δεν θα είναι ντροπή, αλλά θα συμβολίζει την αγνότητα που υπήρχε πριν αιώνες στη γη, που ακόμη δεν είχες τότε γεννηθεί. Σαν μικρό παιδί θα χαίρεσαι και θα γελάς, σαν νήπιο που έχει μαλακή καρδιά θα συγχωρείς. Η μουσική θα γαληνεύει το τοπίο. Μα εκεί δεν θα είσαι μόνη, θα είναι και άλλες καρδιές που θα σιγοτραγουδούν τα άσματα των άστρων και θα προσκαλούν και άλλους διαβάτες στο μαγικό ταξίδι. Θα μπεις σε ένα δάσος γλυκό, θα έχεις φτερά να πετάξεις, θα τρέφεσαι με φράουλες και ζουμερούς καρπούς.
Σε προσκαλώ εγώ η απρόσωπη κυρία ουτοπία σε έναν ξέφρενο χορό…έλα μαζί μας τη ζωή σου να γευτείς». [/I]
[B]Ξημέρωνε και πάλι, όπως πάντοτε γινόταν στους αιώνες …δεν σταματά ποτέ ο ήλιος να ανατέλλει. Το γράμμα όμως δεν υπήρχε πουθενά…η ουτοπία μπήκε στα όνειρά μου και γέλασε και πάλι με τις προσδοκίες και ξεγέλασε τη καρδιά μου. Έφυγε γελώντας και σαρκαστικά, αόρατη σαν τον άνεμο που τρόμαξε τη ψυχή μου πριν λίγα χρόνια...τότε που έτρεχα κυνηγημένη να σωθώ και οι διαβάτες με κοιτούσαν σιωπηλοί…κανείς δεν με είχε βοηθήσει...κανείς δεν είχε νοιαστεί.
Πάλι πέτυχε η ουτοπία το σκοπό της, που είναι να δίνει ψεύτικες ελπίδες σε ευαίσθητους ανθρώπους. Ψιχάλιζε και πάλι, ήρθε η βροχή δίπλα μου περισσότερο αισθητή, ξέπλυνε το τζάμι, μα δάκρυσε και εκείνη που με έβλεπε μονάχη, αδύναμη, γυμνή… [/B][/color]
[color=black][B]THE DOORS
''Awake''[/B][/color]
[B]Shake dreams from your hair
My pretty child, my sweet one.
Choose the day and choose the sign of your day
The day's divinity
First thing you see.
A vast radiant beach in a cool jeweled moon
Couples naked race down by it's quiet side
And we laugh like soft, mad children
Smug in the wooly cotton brains of infancy
The music and voices are all around us.
Choose they croon the Ancient Ones
The time has come again
Choose now, they croon, beneath the moon.
Beside an ancient lake
Enter again the sweet forest
Enter the hot dream
Come with us
Everything is broken up and dances.[/B]
[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.
Ελευθερία 24 ετών[/B][/color]
Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-06-2010 | |