Άρκτοι μπύρες γυναίκες συζήτηση στην παραλία

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Άρκτοι μπύρες γυναίκες συζήτηση στην παραλία</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Άρκτοι μπύρες γυναίκες συζήτηση στην παραλία</b><p>Δημιουργός: Άγγελος Αραβαντινός<p><i> Μια θερμή καλησπέρα σε όλους!</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Καλοκαίρι πια και η βραδινή βόλτα στις παραλίες κάτω από το διακριτικό φως των άστρων επιβάλλεται…  Θυμάμαι, μια φορά πριν από πολλά χρόνια είχα πάει με δυο φιλαράκια διακοπές.  Έπειτα από έναν δύσκολο χειμώνα επιζητούσαμε την καλοκαιρινή ραστώνη…  Είχαμε μάθει ότι σ’ ένα όμορφο νησί στη νοτιοανατολική γωνιά του Αιγαίου καταφθάνουν για ν’ απολαύσουν τον ήλιο υπέροχες γυναίκες από την Σκανδιναβία.  Οπότε δεν δυσκολευτήκαμε και πολύ για να κάνουμε την επιλογή μας…  Η Κως μας περίμενε και πριν καν το καλοσκεφτούμε, βρεθήκαμε να αρμενίζουμε κατά κει παρέα με τα δελφίνια…<br />
Τελικά οι φήμες βγήκαν αληθινές!  Δίμετρες κατάξανθες κουκλάρες αλώνιζαν τις παραλίες και μεις μέναμε με το στόμα ανοιχτό και τις αισθήσεις διεγερμένες!  Όμως η τύχη να πω, η μοίρα ίσως, έριξε στο διάβα μας πάλι ελληνίδες.  Καλές ήτανε δεν λέω, εμείς όμως θέλαμε κάτι διαφορετικό…<br />
Αργά τη νύχτα κι αφού είχε προηγηθεί μια απίθανη βόλτα και αρκετή κατανάλωση αλκοόλ, σε κείνα τα περίφημα τρελομπάρ που δεν ξέρεις ποιον πατάς και ποιος σε πατάει (κάπου εκεί έχασα και τους φίλους μου), βρέθηκα κατά τις 5 η ώρα τα ξημερώματα σε μια παραλία, με δυο μπύρες στο χέρι και την Μαρία στην αγκαλιά μου να μετράμε τ’ άστρα.  Εγώ δεν έβλεπα την ώρα και τη στιγμή να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο (πραγματικά δεν άντεχα άλλο… το κορμί μου είχε πυρώσει από την… ζέστη) και κείνη είχε αφηνιάσει από ενθουσιασμό.  Έπειτα από τόσα χρόνια έχω ακόμη την αίσθηση ότι δεν ήταν και τόσο πολύ για μένα εκείνος ο ενθουσιασμός, όσο για το ότι προσπαθούσε να μου μεταδώσει τις γνώσεις της και την αγάπη της για τα θαύματα του νυχτερινού ουρανού.<br />
«Να βλέπεις, είναι η Μικρή και η Μεγάλη Άρκτος, εκείνοι οι δυο αστερισμοί που γυαλίζουν σαν μαργαριταρένια κολιέ στο στέρνο του ουρανού», άρχισε να μου λέει δείχνοντάς τους με το τεντωμένο χέρι της.<br />
«Να πάρει ο διάβολος!  Που την βρήκε την όρεξη νυχτιάτικα;» αναρωτήθηκα με θυμηδία.  Για να δείξω όμως και κάποιο ενδιαφέρον στα λεγόμενά της, της είπα: «Μα φυσικά τους ξέρω!  Αφού η Μεγάλη Άρκτος είναι η κορωνίδα των αστερισμών του βορείου ημισφαιρίου και στην ουρά της Μικρής Άρκτου βρίσκεται ο Πολικός Αστέρας που μας δείχνει πάντα τον Βορρά.  Εκείνο μάλιστα που μου έχει κάνει εντύπωση, είναι ότι αυτούς τους δυο λαμπρούς αστερισμούς, τους βλέπω να βρίσκονται πάνω στο ουράνιο στερέωμα όλες τις νύχτες του χρόνου και καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας, ενώ κάποιοι άλλοι αστερισμοί δεν υπάρχουν καθόλου κάποιες εποχές του χρόνου ή κάποιες ώρες της νύχτας.  Αυτό μπορώ να πω ότι δεν πολυκαταλαβαίνω γιατί ποιο λόγο γίνεται» κι ένα ελαφρό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου επειδή έδειξα ότι γνωρίζω πέντε πράγματα…<br />
«Χμμμ!  Πολύ καλή η απορία σου!  Κάτσε να σου πω την ιστορία τους!» μου είπε και το χαμόγελό της έφτασε μέχρι τ’ αυτιά.<br />
«Πες μου, θέλω πολύ ν’ ακούσω…» της είπα, ξεστομίζοντας μια βρισιά μέσα από τα δόντια για τη «φαεινή» ιδέα που είχα να κάνω τον έξυπνο.  Λες και δεν φανταζόμουν ότι έτσι σκόρπιζα τις ελπίδες που είχα για άμεση επιστροφή στο ξενοδοχείο και την ανάλογη συνέχεια που επιθυμούσα διακαώς …<br />
«Η ιστορία χάνεται στην αχλύ του μύθου.  Ο Δίας όπως θα θυμάσαι από το σχολείο ήταν πολύ ερωτιάρης!  Μόλις αντίκρισε λοιπόν την Καλλιστώ, την πανέμορφη κόρη του Λυκάονα, βασιλιά της Αρκαδίας έκανε το παν για να την καταχτήσει.  Όπως κάνεις εσύ πονηρούλη για μένα…», μου είπε γελώντας.<br />
«Απ’ αυτήν την παράνομη σχέση» συνέχισε η Μαρία, «γεννήθηκε ο ήρωας Αρκάδας, γενάρχης των Αρκάδων.  Η Ήρα όμως ζηλιάρα όπως πάντα θέλοντας να τον εκδικηθεί, μεταμόρφωσε την υπέροχη Καλλιστώ σε αρκούδα, ένα από τα πιο άσχημα ζώα.  Έτσι η Καλλιστώ - μεταμορφωμένη πλέον - περιπλανιόταν στα δάση της Αρκαδίας, ώσπου κάποια φορά, συνάντησε τον γιο της Αρκάδα, ενήλικο αγόρι πια, που κυνηγούσε άγρια ζώα στο δάσος.  Η Καλλιστώ, λησμονώντας ότι ήταν αρκούδα, έτρεξε να τον αγκαλιάσει.  Ο Αρκάδας όμως που δεν μπορούσε να αναγνωρίσει ότι αυτό το τεράστιο ζώο ήταν η μάνα του, προσπάθησε να προφυλαχτεί υψώνοντας το δόρυ.  Ο Δίας, που είδε την άσχημη τροπή που έπαιρνε η συνάντηση, πρόλαβε και μεταμόρφωσε τον Αρκάδα σε Άρκτο.  Και τότε το μικρό αρκουδάκι αναγνώρισε τη μάνα του και έτρεξε χαρούμενο κοντά της.<br />
Ο πανίσχυρος Ζευς βέβαια, θέλοντας να κλείσει αυτή την υπόθεση τελειωτικά – μια και η Ήρα έψαχνε τρόπο να εκδικηθεί – τους έστειλε και τους δυο να στολίζουν για πάντα τον ουρανό και να περνάνε ευτυχισμένοι τις νύχτες, ο ένας πλάι στον άλλο.<br />
Έτσι η μητέρα αρκούδα (μεταμορφωμένη Καλλιστώ), έγινε ο αστερισμός της Μεγάλης Άρκτου, ενώ το μικρό αρκουδάκι (ο Αρκάδας), ο αστερισμός της Μικρής Άρκτου.<br />
Βέβαια η Ήρα δεν θα υποχωρούσε τόσο εύκολα.  Θυμωμένη από την μεγάλη τιμή που έκανε ο άντρας της στην ερωμένη και στον γιο του, πήγε και βρήκε την Θέτιδα και την έστειλε να διατάξει τον Ωκεανό, που αντιπροσώπευε τον Ουρανό, να μην επιτρέψει ποτέ σ’ αυτούς τους νέους αστερισμούς να βρουν ανάπαυση στους κόλπους του.  Τους απαγόρευσε λοιπόν να ανατέλλουν και να δύουν, για να μην λούζονται ποτέ στα υγρά βασίλεια του Ωκεανού και να ξεκουράζονται.  Έγιναν  δηλαδή αειφανείς (αυτοί που φαίνονται πάντα) αστερισμοί, όπως λένε και οι Αστρονόμοι σήμερα.  Δηλαδή αστερισμοί που φαίνονται πάντα από τους παρατηρητές του βορείου ημισφαιρίου, εξ αιτίας της θέσης τους πάνω στον ουράνιο θόλο, που βρίσκονται πολύ κοντά στον Βόρειο Πόλο του Ουρανού».<br />
«Τι να πω, είσαι καταπληκτική!» της είπα με ενθουσιασμό αυτή τη φορά, μια και η τόσο γλαφυρή της αφήγηση πράγματι μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον.<br />
«Όμως έπειτα από τόσες μπύρες που έχουμε πιει και τόσα αστεράκια που γυρόφερναν πάνω από το κεφάλι μας, νομίζω ότι θα μας κάνει καλό να πάμε να ξεκουραστούμε.  Κι αν θέλεις έχεις όλο τον χρόνο στο κρεβάτι να μου μάθεις κι άλλα «χρήσιμα και όμορφα πράγματα».  Είμαι πάντα δεκτικός σε νέες ιδέες!», συνέχισα τον χαβά μου εγώ, προσπαθώντας να κρύψω ένα πονηρό χαμόγελο που πήγε να μου ξεφύγει.<br />
<br />
Σ’ αυτό το σημείο το ονειροπόλημα στ’ αστέρια τελείωσε.  Έριξα μια τελευταία ματιά στις δυο παιχνιδιάρες αρκουδίτσες, πήρα την Μαρία από το χέρι και άνοιξα με λαχτάρα το βήμα για να βρεθούμε μια ώρα γρηγορότερα στο δωμάτιο…<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-06-2010</td><td valign=top></td></table><br />