Ένα κεράκι αναμμένο

Δημιουργός: ΚαΤερίνη, Όπου φτάνει η σκέψη

Καλό ξημέρωμα σε όλους!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Ένα κεράκι αναμμένο

Μπορεί να ήθελες κρατώντας μου το χέρι
να ανάβει πάντα στη ζωή σου ένα αστέρι
μέσα απ’ τα μάτια μου η μέρα να χαράζει
η δύναμή μου τον κόσμο σου να αλλάζει.

Μα εγώ δεν ήμουνα αστέρι ούτε φεγγάρι
ούτε είχα δύναμη την θλίψη να σου πάρει.
Μια τόση δα μικρή ψυχούλα ήμουν μόνο
που με αγάπη θα σου γλύκαινε τον πόνο.

Ίσως πικράθηκες που λύγισα για λίγο
πόνεσες άδικα που νόμιζες θα φύγω
ήταν βοριάδες που φυσούσαν στην ψυχή μου,
πήραν και σένα δίχως λόγο απ’ τη ζωή μου.

Μα εγώ δεν ήμουνα ποτέ του παραδείσου
εκείνο που ήθελες να είμαι το κλειδί σου.
Ένα κεράκι αναμμένο ήμουν μόνο
που με αγάπη θα σου γλύκαινε τον πόνο.

Τώρα σταμάτησαν να τρέχουν τα ρολόγια
οι λεπτοδείχτες δεν μετράνε πια τα λόγια.
Μα το κεράκι της ψυχής μου δε θα σβήσει
ότι αγαπώ να βρει το δρόμο να γυρίσει.

Κα Τερίνη.
10.6.10[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-06-2010