Χρόνια μετά ξαναγράφω

Δημιουργός: βικη30, vicky .......v.p

kommatia taksidia part 2..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χρόνια μετά ξαναγράφω
μια μέρα πριν μεγαλώσω
τώρα πια δεν λυπάμαι τώρα γελάω
με τον πόνο!


Ποίος θα σκουπίσει τα δάκρυα ?
τα μαλλιά προς τα πίσω θα χτενίσει?
ποίος θα κοιτάξει στα μάτια
Τόσο βαθιά που η καρδιά θα ραγίσει?
ποίος θα χαθεί στην ανάσα και θα
Γυρίσει απ το δρόμο του Ονείρου?
ποίος θα γέμιση για πάντα
το απέραντο κενό της υπάρξεις μου???


Πάντα εδώ και πάντα μόνη σαν των πάγο λιώνουν όλοι
μόνη ανάσα και πνοή μου είναι τα ζώα και η ψυχή μου
όσα και αν περάσουν χρόνια δεν αλλάζει η εικόνα
τυχοδιώκτης γεννημένη δεν ρωτάω ποιος περιμένει
φεύγω έρχομαι και πάω σαν τον άνεμο γυρνάω
μια κοιμάμαι μια ξυπνάω μια χαϊδεύω μια λυσσάω
πάντα εδώ και πάντα μόνη ίδιοι μοιάζουν οι άνθρωποι
σαν φτηνές φωτοτυπίες άσπρες μαύρες ιστορίες


Τρελή γυναίκα σοφό παιδί
κρίμα τα χρόνια σου να κανείς φυλακή
στην άκρη του δρόμου στο τέλος του κόσμου
εκεί μονάχα ανασαίνεις
μπροστά από τον καθέναν
μόνη σαν τον κανένα
εκεί γλυκά πεθαίνεις
τρελή γυναίκα δύσκολο παιδί
παρατά επιτέλους τα όνειρα σου
στο τέλος του κόσμου θα μίνι η καρδιά σου
νεκρή θα βρεθεί μαραμένη


Έφυγες μα ούτε που το σκέφτηκες
και έβριζες όταν το παραδέχτηκες
αφού πουθενά δεν ανήκεις
αφού παντού αγαπάς
σε μια ερημιά αργοσβήνεις
σε μια αγκαλιά δεν χώρας
πολύ μακριά τώρα συνηθίζεις
για ότι δεν προσπάθησες ποτέ
κι όταν έρχεται η στιγμή που λυγίζεις
είπες κανένα δεν έιχες να τα λες
έφυγες μα ούτε που το σκεφτικές
και έπινες όταν το παραδέχτηκες


Αέρα ανάσα πνοή
τα μάτια στεγνά ποτάμια ψυχή
το βλέμμα θόλο χαμένες σκέψεις
άρρωστο μυαλό με έχεις καταστρέψει
τόση ελευθέρια σκέτη φυλακή
τόση ελευθέρια ποτέ σου δεν θα βρεις
ανάσα χαμένη έντερα κόμπος
λαιμός στεγνωμένος και από μόνος πιο μόνος


Και τα μάτια δακρύζουνε ήρεμα αν και αυτή τους αγγέλους φοβάται...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-06-2010