Περίφημης Εσπέρας Ειμαρμένη

Δημιουργός: poet1971, ΔΕΜΕΡΤΖΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Όλοι γεννήθηκαν για να ζήσουν τον έρωτα. Ορισμένοι όμως, επιλέχτηκαν!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όλοι γεννήθηκαν για να ζήσουν τον έρωτα.
Ορισμένοι όμως, επιλέχτηκαν!
..............................................................................................................................................................................

ΠΕΡΙΦΗΜΗΣ ΕΣΠΕΡΑΣ ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ

Στις ράγες που κράτησαν την αίγλη, βουητό μόνο!
Περίφημης εσπέρας ειμαρμένη...
Σαν δυο βουνά μοιάζουμε
και θυμίζουμε, τόσο πολύ, χιονισμένα τοπία!

Η άπλα αυτή, που φαντάζει άβατη,
βαστά ακόμα τα σημεία που αιωρούνται!
Ζητά στην απόγνωση, να φωλέψει
τα κονταροχτυπήματα.
Σκίζει τους ασκούς
και κατηγορούν την άσπλαχνη τους πλευρά,
οι σκέψεις που στροβιλίζονται!
Τόσος καιρός...
Είναι τόσο όμορφο τ’ ανοιγοκλείσιμο των ματιών σου!

Και ‘συ, δείχνεις τόσο κενή!
Πιο πολύ απ’ ότι είσαι!
Το βλέπω και το νοιώθω!
Κι ότι το νοιώθω μόνον εγώ,
είμαι τόσο περήφανος!

Ακριβή μου. Πόσο θα κρατήσει το τσιγάρο;
Πόσο ακόμα θα σκαλώνει η ζωή σου, στη στάχτη του;
Μακρηγορώ, τη στιγμή που κρατά τόσο λίγο:
πιάνω την ακριβή σταγόνα,
και μια άλλη, κατεβαίνει
σαν δάκρυ διαμαντένιο
απ’ το στόμα, στο αίμα μου.

Κρατάς βέβαια τα σκήπτρα!
Μα σκέψου:
μόνον εγώ, έχω τα χέρια!
μόνον εγώ, έχω την κόκκινη σαμπάνια
που θα ξεχειλίσει το ποτήρι σου. Μόνον εγώ!
Και αρκούμαι, στο διπλανό τραπέζι…
Και αρκούμαι, στο πίσω διάζωμα…
Και αρκούμαι, στο ανοιγοκλείσιμο
των ματιών σου,
σ’ ένα πέταγμα τους,
για να ξέρω πως, όσο υφίσταται,
με χρόνο και ελπίδα
η ζωή μου κι η ψύχη μου,
ποτίζονται!

Ποτέ δεν αρκέστηκα σε ότι φαίνεται και εσύ,
τόσα πολλά μου κρύβεις!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ''ΠΑΡΑΞΕΝΗΣ ΕΣΠΕΡΑΣ ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ'' Copyright® 2010
ΔΕΜΕΡΤΖΗΣ Γεωργίου ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
(Δέκατο πανελλήνιο φεστιβάλ ποίησης 23/1/09 3ο ΒΡΑΒΕΙΟ)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-06-2010