Προσκύνημα στους Δελφούς

Δημιουργός: ΓΙΑΝΝΗΣ Κ

Στην Αθανασία μπράβο και από εδώ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B][I]Μία κουκουβάγια και οι φήμες με οδήγησαν στο χώρο.
Μία νύχτα μίας Κυριακής ενός Ιούνη.
Καλοκαιρινό ηλιοστάσιο.
Η πόλη επάνω στους δικούς της τους ρυθμούς.
Φώτα ,φωνές και η ιστορία,πουλιέται μαζικά τυποποιημένη,μαζί με ντόπιο τσίπουρο και τυρί.
Το αρχαίο θέατρο άδειο.
Ο Άγγελος Σικελιανός κάνει τη νυχτερινή του βόλτα στο επάνω σοκάκι έχοντας πιά τη Συνείδηση της
Ματαιότητας...
Του Φοίβου το κοπάδι κοιμάται αμέριμνο κάτω από το δρόμο.
Χωρίς να έχει ακούσει ποτέ τη λύρα του θεού.
Η Πυθία δε δίνει πιά χρησμούς,πετάει πέτρες από ψηλά στους επισκέπτες,
θυμωμένη θαρρείς που κανένας δε τη συμβουλεύτηκε γιά αιώνες.
Μα αν σταθείς ακίνητος στο χώρο, κάτω από το μαντείο της,θα αισθανθείς
τις ροές της Ενέργειας να εισέρχονται από τις άκρες των δακτύλων σου,
σε όλο σου το είναι.
Και ποτέ δε θα είσαι πιά ο ίδιος.
Και ποτέ πιά δε θα ξεχάσεις την επαφή με το χώρο.

Χιλιάδες προσκυνητές έρχονται εδώ αιώνες τώρα,πολλοί από αυτούς,
δε πέρασαν καν μέσα από τη θάλασσα των ελαιόδεντρων γιά να φτάσουν.
Και όσο οι δύο του Δία οι αετοί συναντιώνται επάνω από τους Δελφούς
μπορείς να είσαι σίγουρος.
Πως αν σταθείς μία νύχτα με ευλάβεια και έχεις μέσα σου την ερώτηση
θα πάρεις το χρησμό σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-06-2010