τη πιο όμορφη μου θάλλασα

Δημιουργός: lady starlight

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και να 'μαι εδώ, μες την αγκάλη της ολόχρυσης άμμου.
Κάτω απ΄τον ήλιο που φλογίζει και σκορπά τη δροσιά μου.

Κι εσύ ξαπλώνεις καρδιά μου, τόσο μα τόσο κοντά μου.
Κάνεις το φόβο μου θάρρος, κάνεις τη θλίψη χαρά μου.

Δε ξεκολλά η ματιά μου, απ' τις γραμμές του κορμιού σου.
Και τι δε θα δινα να δω κάθε γωνιά του μυαλού σου.

Όπου κι αν τρέχει ο νους σου, εγώ ακούω τη καρδιά σου.
Γίνομαι αέρας πελάγισιος και φυσώ στα μαλλιά σου.

Μπλέκομαι μες τα όνειρα σου κάθως σε καίει η αλμύρα.
Έδωσα όλο μου το είναι και μια ανάσα σου πήρα.

Όσα μου έγραψε η μοίρα, με μια σου λέξη τα σβήνεις.
Να 'ταν κρασάκι η αγάπη, να πίνω όσο μου δίνεις.

Έτσι όπως είσαι να μείνεις, στην αγκαλιά μου να σε 'χω.
Αν σε τρομάξω μ' αφήνεις, μα όσο μ' αντέχεις θα αντέχω.

Πάλι στην όψη σου τρέχω, την ομορφιά σου μετράω.
Μα δε μου φτάνουν οι λέξεις για να σου πω πώς πονάω.

Γι' αυτό με στίχους μιλάω, όσο κοιμάσε στο αφτί σου.
"Πες πως κοιμάσε ακόμα, ξύπνα και πάνω μου αφήσου".

Κι όταν το κάνεις θυμήσου, μη με ρωτήσεις γιατί.
Ο μόνος λόγος για μένα είναι πως είσαι εσύ.

Κι αν δε γυρίζει η γη, κι αλλάξει χρώμα ο ουρανός.
Για πάντα αν δύσει ο ήλιος, εγώ θα σ' έχω για φως.

Ξέρω πως δεν είμαι αυτός που θες να βρίσκεται εδώ.
Γι' αυτό το δάκρυ μου πνίγω μες το γαλάζιο νερό.

Και κολυμπάω να σωθώ, όμως στο απέραντο βγήκα.
Αφού τη πιο όμορφη μου θάλασσα στα μάτια σου βρήκα.

Κι εκείνη μ' άφησε προίκα μία σπηλιά στο βυθό σου.
Καθώς το χέρι μου πλανιέται απαλά στο λαιμό σου.

Είναι φουτρούνα ο θυμος σου, είν' η ευτυχία σου γαλήνη.
Κλέβω λιγάκι απ' το φως σου, μες το τετράδιο να μείνει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-06-2010