Ανεμο διώκω

Δημιουργός: martin luther, Athina-Queen

κυνηγώντας τον άνεμο........άραγε γίνεται????

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Συνεχίζω να κυνηγάω το αγέρι στην ακρογιαλιά
να προσπαθώ να βάλω χρώμα στο φιλί
στο νάζι
στην αντάρα του κύματος,
μένω βουβή απέναντι στο κυνήγι του ήλιου και της σκιάς
της ζωής και του θανάτου
της μέρας και της νύχτας.

Σκέφτηκα όχι μόνο για μένα, αλλά και για τους άλλους,
πως για μια φορά θα ήθελα
να μάθουμε να ξεγυμνώνουμε
την ψυχή μας
να την λυτρώνουμε πλενοντάς της στο νερό της συγχώρεσης
των άλλων, του εαυτού μας.

Και τότε σκέφτομαι
πόσο δύσκολο είναι
πόσο ντρεπόμαστε γυμνοί όλοι
γιατί τελικά κρυβόμαστε
ξεχνάμε πως να αγαπάμε
πως να συγχωρούμε
πως μπορούμε
να είμαστε εμείς,
να μην είμασε δήθεν εμείς,
να είμαστε εμείς,
μπορεί να μην μοιάζουμε με τους άλλους
μπορεί να μην αρέσουμε στους άλλους
και τελικά δεν αρέσουμε και στον εαυτό μας
μα γινόμαστε όπως μας αποδέχονται οι άλλοι
και τότε δεν συγχωρούμε τον εαυτό μας
δεν τον ανεχόμαστε
δεν τον μαχόμαστε.

και τότε, εκείνη την στιγμή που σκέφτηκα
πως δεν μπορεί να γυρίζουν όλα
γύρω απο τον έρωτα, ενώ υπάρχουν όλα αυτά τα σημαντικά,
γύρω απο την ζήλια,
γύρω απο το πάθος,
γύρω απο την αρρωστημένη κτητικοτητά μας
σε έμψυχα και άψυχα,
γύρω απο τους πόσους γνωστούς έχουμε
και πόσοι μας κολακεύουν,

και ένοιωσα να φτάνω τον άνεμο στην ακρογιλιά
να βρίσκω το χρώμα του φιλιού
και να βρίσκω και τον εαυτό μου
εκεί μικρό και μόνο
πόσο αγάπη ήθελε πόσο κανάκεμα
πόση ζεστασιά, έτσι για να περάσει απο την εφηβεία του έρωτα
στην ωριμότητα της αγάπης,
για μένα, για τον διπλανό μου, για τον πλανήτη,
και τότε κατάλαβα,
πόσο παιδικό πράγμα είναι ο έρωτας,
και εγώ τον είχα παρεξηγήσει........................

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-06-2010