Ο γίγαντας λόφος

Δημιουργός: Ιππαρχος, Δημήτρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άνθιζε η αυγή στο απατηλό περιβόλι της Ανατολής
ανθάκια πορφυρά και κατακίτρινα
προσμένοντας το χέρι κάποιου ημίθεου για να τα δρέψει.
Φτωχικά φάνταζαν συγκριτικά τα κατάλευκα σπιτάκια
που φύτρωναν στη ράχη του λόφου
φτωχικά, αλλά όχι παρέταιρα, έμοιαζαν γηγενή σπαρτά,
Ξενομερίτης γίγαντας ο λόφος, αποκαμωμένος από ταξίδι μακρινό
αναπαυτικό το κάθισμα του βράχου πάνω απ' τις σπηλιές
η κούρασή του ανυπέρβλητη κι η θέα του μαγευτική
αγναντεύοντας το πέλαγος που έβραζε και ηρεμούσε
και έφερνε τον λήθαργο στα μάτια, αιώνες πριν
τότε που ακόμα ο κόσμος έμοιαζε νεόκοπος πως ήταν.
Χορτάριασαν με τον καιρό τα χέρια του, ο κορμός του
τα πόδια ρίζωσαν στο χώμα εκείνο και στη θάλασσα
ίσως δεν ήθελε, ίσως δεν ήταν δυνάτο του να κινήσει
Ύστερα ήρθανε οι άνθρωποι, μερμύγγια αληθινά
φορτωμένοι τα σπίτια και τις εκκλησιές τους
χιλιάδες φλέβες ανοίξανε στο δέρμα του
καλντερίμια και μονοπάτια κακοτράχαλα
με τη σειρά τους έβγαλαν και κείνοι ρίζες
Τριγύρω η θάλασσα όπως πάντα ληθαργική
ούτε ο λόφος, ούτε οι κάτοικοι μπορούν
ή ίσως θα ήθελαν να πάψουν να κοιτάζουν...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-06-2010