Μετά

Δημιουργός: MASTER

Στο Δάσκαλό μου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έγινα πιο δυνατός.
Γιατί είχα το θάρρος να αντικρύσω κατάματα
τη σκοτεινή πλευρά του μυαλού μου.

Θυμάμαι ακόμα εκείνη τη νύχτα.
Ένα αυτοκίνητο που έτρεχε
διασχίζοντας τις σκοτεινές πόλεις της ασφάλτου.
Χατζηδάκις σίγουρα... σε χαμηλή ένταση.

Λίγο πιο πέρα ένα δευτερόλεπτο.
Γνωρίζει τη δύναμή του.
Ξέρει πως στη διάρκειά του πολλά αλλάζουν.
Πολλά χάνονται...
Αυτό το δευτερόλεπτο ήθελε να επαναστατήσει.
"Δεν είμαι σαν τα άλλα" σκέφτηκε.
"Δε θα φύγω ποτέ".
Όμως, αμέσως -πάνω στη δόξα του- χάθηκε
κι αντικαταστάθηκε από άλλο.

Ο ποιητής καθόταν στη γωνιά και παρατηρούσε.
Ήξερε πως τα δευτερόλεπτα είναι αναλώσιμα.
Όχι όμως κι ο χρόνος...
Κάπνιζε κουρασμένος. Κι εκεί, στο γραφειάκι του,
πάνω στη δόξα της ευτυχίας του, έφυγε...

"[I]Ο ποιητής είναι ο συλλέκτης της ομορφιάς[/I]"

Έργο ζωής θαρρώ τούτη η φράση.
Αυτό μένει όρθιο μέσα απ' τα ατέλειωτα δευτερόλεπτα.
Η ομορφιά.

Και μετά;
Μετά, πάνω από τις άλλοτε σκοτεινές πόλεις της ασφάλτου,
αυτές που δε θα ξαναδεί, μα δεν πειράζει,
γιατί τις χάρηκε για δυο ζωές,
θα βγεί ένας υπέροχος ήλιος.
Για να φωτίσει την ομορφιά.


[align=right][I]Ιούνιος 2010, Θεσσαλονίκη.[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-06-2010