Το Δακτυλίδι

Δημιουργός: ppoppo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΔΙ

Κοιτάζοντας τα δάκτυλα που μοιάζουν με πινέλα
ποιόν τά’ χα να ζωγράφισαν πριν χρόνια μες στα στήθη
Άδεια και δίχως στόλισμα γιατί κάτι τους λείπει
κείνο το δάκτυλο ορφανό πως τρέμει και τρομάζει
ψάχνει το δακτυλίδι του που χρόνια απουσιάζει

Εμοιαζε με βασίλισσας δεμένο με διαμάντι
μέσα του κοίταζες βαθιά την ομορφιά του κόσμου
Σε κάθε άνοιξη θαρρώ τη μυρωδιά του δυόσμου
και κάθε που χειμώνιαζε το χιόνι το λευκαίνει
κει ανάμεσα η αγάπη μου κάθεται ξαποσταίνει

Κι όταν τη θάλασσα σκεφτώ θά’ ταν γαλάζιο πάντα
θαρρώ πως κύματα άφριζαν κάθε που συλλογιέμαι
κάθε που τον αγάπησα στιγμή κι αναρωτιέμαι
Πώς χώρεσε ο κόσμος μου σ’ αυτό το δακτυλίδι
αφού εσύ από μόνος σου ήσουν για με στολίδι

Χρόνια πολλά το δάκτυλο αγκάλιαζε μ’ αγάπη
κι όταν ο ύπνος μ’ έπαιρνε μου φάνταζε σαν άστρο
Καθώς η πέτρα γυάλιζε και γω ζούσα στο κάστρο
εκείνο της βασίλισσας με σένα ευτυχισμένη
κι από καιμούς και βάσανα πάντοτε ξεχασμένη

Μα κάποια νύχτα με βροχή σύννεφα θυμωμένα
πώς το διαμάντι μαύρισε σαν ήρθε για να φύγει
Δεν μ’ αγαπά ψιθύρισε και πήρε μου, το στολίδι
χαθήκανε κι οι θάλασσες, οι δυόσμοι και τα άστρα
τα χιόνια, οι βασίλισσες, τα μαγεμένα κάστρα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-06-2010