Τα Χίλια χρόνια

Δημιουργός: Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης

Αφιερωμένο στο Γαβρίλη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μου χεις ζητήσει ένα ποιήμα να σου γράψω

Και πάει καιρός που από μέσα μου δε βγαίνει.

Φτωχά τα λόγια τι να πρωτοπεριγράψω.

Φωνάζω μέσα μου, μα η πένα μου σωπαίνει.



Ήτανε Σάββατο όταν σε πρωτοείδα

Χειραψία αντρίκια, και των δυο μας η συνήθεια.

Σου εμπιστεύθηκα την κάθε μου ελπίδα.

«Πάνω μου άστο» είπες, κι ήτανε αλήθεια.



Πόσα μου έμαθες, ήσουν το στήριγμά μου!

Με υπομονή, με κωδικούς και με μεράκι.

Σου είμαι ευγνώμων! Ήσουν το υπόδειγμά μου.

Ποτέ δε σ' έφαγε της ζήλειας το σαράκι.



Το μεταξύ μας είχε γίνει ψωμοτύρι.

Τα χίλια χρόνια η πιο δυνατή ευχή μας.

Βάζαμε πίκρες και χαρές μες στο ποτήρι.

Όποιου και νά 'τανε κομμάτι απ' τη ψυχή μας.



Μες στη βροχή και τα λασπόνερα θυμάμαι

ήσουν ο μόνος βοηθός μου και προστάτης.

Ποτέ δεν σου είπα πόσο μέσα μου φοβάμαι.

Μέτοχο σ΄ έκανα μεγάλης αυταπάτης.



Μια μέρα έφυγες και είπες θα γυρίσεις

στης αδελφής σου τη χαρά να συμμετάσχεις.

Τον προορισμό σου όμως δεν μπόρεσες να ορίσεις

Ποιός να το έλεγε πως τέτοια τύχη θα χεις...



Ο Ατλαντικός ανάμεσά μας δυο σταγόνες.

Και τα ρολόγια μας την ίδια ώρα λένε.

Στα ίδια στέκια πλέον είμαστε θαμώνες.

Καλέ μου φίλε, αδελφέ μου αγαπημένε.



Μέσα μας ζει ένας Θεός πολύ μεγάλος.

Άλλος του κόσμου, κι άλλος είναι ο δικός μας.

Όλα πανεύκολα θα ήτανε ειδάλλως.

Η μπέσα είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας.



Γυάλινος κόσμος αν του δώσεις μια θα σπάσει.

Η πόρνη η τύχη σού παιξε άσχημο παιχνίδι.

Αυτό το ποιήμα όπου κι αν είσαι θα σε φτάσει.

Δάνειο ζωής για το καινούργιο σου ταξίδι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-06-2010