Βανιλια

Δημιουργός: tarifula

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι ηταν σα να'πινε η νυχτα σκετο ναζι
χωρις το παγο που επιβαλει η σιωπη
κι οπως το χρωμα των ματιων που δεν αλλαζει
εμεις ξεχαστηκαμε.. στην ιδια εξοχη..

Κι ηταν τα βλεμματα γυμνα απ'τη συνηθεια
κι εμεις δυο φεγγαρια ενος Αυγουστου παλιου
στην ιδια κρυψωνα μ'ενα βαζο βανιλιας
βρεθηκαμε παλι..στ'ανοιχτα τ' ουρανου..

Κι ειχε η αληθεια τα φτερα ανοιγμενα
στο φως να φανει.. οτ'ειχε κρυψει η ντροπη
εμεις δυο στιχακια στο κρεβατι απλωμενα
και πανω στη πορτα..το ιδιο κλειδι..

Και ηταν η νυχτα σα νησι
οπου κρυφτηκαμε μαζι
μ'οτι δε ξεχασε
να μας ενωνει..
κι ηταν η αναγκη μια φωνη
μες το σκοταδι καθαρη
που δε πεισμωνει
μονο λυτρωνει..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-06-2010