Καλό κουράγιο Δημιουργός: jenny Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Καλό κουράγιο!
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Κατέβηκα την περασμένη Κυριακή , με το ταξί , στο Μπάτη. Αντιλήφθηκα εξ αρχής ότι η βόλτα θα είναι προβληματική .Ήξερα ότι θα κουραστώ αλλά δεν φαντάστηκα ότι θα καταπονήσω το σώμα μου τόσο πολύ.Όλα καλά και ωραία μέχρι που κατεβήκαμε στην αμμουδιά. Δίπλα μας οι παραθεριστές παίζανε ρακέτες ή μπάλα. Ηλιοκαμένα γυμνασμένα σώματα λιάζονταν πάνω σε σεντόνια και ξαπλώστρες. Εφηβικά σώματα δίπλα στους κοιλαράδες .Γιαγιάδες με τα εγγονάκια τους έκαναν φασαρία δίπλα στου ερωτευμένους που κλέβανε φιλιά κάτω από μία ομπρέλα. Ανάμεσα τους περνούσαν, ανά τακτά χρονικά διαστήματα ,οι λαθραίοι πωλητές που σου πρόσφεραν τα πάντα. Ξεκινώντας από εσώρουχα και τελειώνοντας με καδένες αμφίβολής προελεύσεως. Μαγιό και μπρατσάκια δίπλα στο παγωμένο νερό και κουλούρια Θεσσαλονίκης. Η δημοτική πλαζ ήταν ανοικτή σε όλους τους παραθεριστές Ξένιος Ζευς σε καλοκαιρινή εκδοχή. Τα μπάνια του λαού είναι για όλους τους λαούς. Έτσι και αλλιώς οι ευρωπαίοι τουρίστες δεν θα τιμούσαν το Παλιό Φάληρο αλλά τις οργανωμένες πλαζ.Ελάχιστοι έλληνες και πάρα πολλοί ξένοι. Δεν δυσκολευόσουνα να τους αναγνωρίσεις .Τα μελαψά χρώματα και τα πολύ ασπρουλιάρικα σε κατατόπιζαν σε ότι αφορά στην προέλευση των παραθεριστών. Η Ασία και οι χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ είχαν την τιμητική τους. Μία ουρά 10 ατόμων περίμενε να κάνει ντους στο μοναδικό ντους της παραλίας. Οι περισσότεροι αλλάζανε κάτω από τα σεντόνια επειδή δεν υπήρχε ούτε μία καμπίνα για να αλλάξεις τα ρούχα σου. Αναρωτιέμαι πόσο περήφανα νιώθει ο δήμαρχός όταν βλέπει ότι το Σαββατοκύριακο ο κόσμος που συνωστίζεται στην ακρογιαλιά δεν έχει που να αλλάξει. Το θέμα των σκουπιδιών δεν το συζητάω. Δύο ξέχειλους κάδους και τα παρά πολλά πλαστικά μπουκάλια δίπλα, για 500 μέτρα πλαζ ,ήταν η καλύτερα απόδειξη των τόσων άρθρων που έχω γράψει για την καθαριότητα της ακρογιαλιάς .
Καλό κουράγιο! Αυτή την ευχή την άκουσα από έναν περαστικό ενώ πάλευα με τις πατερίτσες μου. Πάλευα να ορθοποδήσω και να περπατήσω στην παραλιακή του Π. Φαλήρου. Δίπλα μου περνούσαν ,ανέμελα μικρά παιδιά, ποδηλάτες και συνταξιούχοι. Όλοι με ελαφρύ βηματισμό και με το αεράκι να τους χαϊδεύει .Εγώ σερνόμουν αλλά επέμενα να κάνω, πάση θυσία ,την βόλτα στο αγαπημένο Φάληρο. Ήρθα να χαρώ την θαλασσινή αύρα. Ήρθα κυρίως για να δω μία αγαπημένη φίλη που δοκιμάζεται πάρα πολύ τους τελευταίους μήνες. Ανυπομονούσα να την αγκαλιάσω και να της συμπαρασταθώ. Μπροστά στην χαρά της συνάντησης όλα τα προβλήματα και οι δυσκολίες έδειχναν δευτερευούσης σημασίας.
Μετά από μισή ώρα βάδισης αναγκάστηκα να αναγνωρίσω ότι οι δυνάμεις μου εξαντλήθηκαν . Υπερεκτίμησα τις δυνατότητες μου. Έδωσα μεγαλύτερη έμφαση στο πείσμα μου και δεν υπολόγισα ότι τα 87 κιλά μου πρέπει να σηκωθούνε από τα δύο αγύμναστα χέρια μου. Οι πατερίτσες με το σταθερό υγειές πόδι μου αποτελούσαν ένα τρίγωνο σταθερό για να προωθήσω το σώμα μου αλλά χρειαζόμουν δύναμη ώθησης του σώματος. Η ταβέρνα μου χαμογελούσε σε απόσταση 20 μέτρων αλλά η βόλτα μας είχε καταντήσει εφιάλτης. Ευτυχώς είχαμε μία καλή ιδέα. Παρακαλέσαμε έναν κύριο από το Πακιστάν να με πάει με το μηχανάκι του ,εμένα και τις πατερίτσες μου, στην ταβέρνα. Ο άνθρωπος ,που ήξερε από δυσκολίες με κοίταξε και κατάλαβε που ήταν το πρόβλημα. Χαμογέλασε με κατανόηση και με πήγε. Σε λίγο το βάσανο μου τελείωσε .Βρέθηκα στο τραπέζι και περίμενα το παγωμένο νερό. Φάγαμε το ψαράκι μας ,ήπιαμε το κρασάκι μας και τελικά περάσαμε καλά με την παρέα μου..
Μετά από μιάμιση ώρα ξεκούρασης είχα ανακτήσει τις δυνάμεις μου και βάδισα πιο εύκολα προς την λεωφόρο Ποσειδώνος. Μέσα στο ταξί και μετά στο σπίτι μου συλλογίστηκα ότι τα νιάτα έχουνε φύγει ανεπίστρεπτα και ότι δεν είμαι η καταλληλότερη για ηρωισμούς. Το πάθημα μου έγινε μάθημα. Δεν θα το ξανακάνω Είπα ,στο μυαλό μου, για πολλοστή φορά ένα μεγάλο ευχαριστω στο παράνομο Πακιστανό που δεν αρνήθηκε να με βοηθήσει. Να είναι πάντα καλά ..
Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-06-2010 | |