Το κέντημα της αράχνης

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Το κέντημα της αράχνης</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Το κέντημα της αράχνης</b><p>Δημιουργός: rosestar, <i>Ελευθερία</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>                                           [color=fuchsia][B]ΤΟ ΚΕΝΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ[/B][/color]<br />
<br />
[color=purple][B]Σαν μια κόρη καθισμένη σε αργαλειό που κάθεται και υφαίνει με διάθεση και υπομονή χρησιμοποιώντας πολύχρωμες κλωστές για το δημιούργημά της, έτσι και η αράχνη πλέκει τα δικά της  μοναδικά «υφαντά». Μια κόρη είναι και αυτή, αλλά δεν μοιάζει σαν τις άλλες. Δεν είναι τίμια και αγνή, αλλά μαύρη, ύπουλη και εχθρική.<br />
 Με πόση μαεστρία πλέκει αιμοβόρα τον διάφανο ιστό της, που μια ανέμελη πεταλούδα μπλέκεται στα δίχτυα της...από μια απλή απερισκεψία μπορεί να χάσει τη λιγοστή ζωή της. Την είδα κρυμμένη πίσω στις καλαμιές, να παγιδεύει και να εξουδετερώνει μια γαλάζια πεταλούδα και να στοιχειώνει ένα ροζ πεταμένο τριαντάφυλλο. Κανείς δεν θέλει να της διαλύει τα υφαντά, αλλά εκείνη έχει το δικαίωμα και τη πρόσβαση στα όνειρα των αδυνάτων. Κάποια από αυτές έχει δηλητήριο να τσιμπά, κεντρίζοντας σαν σκορπιός με όπλο του την ουρά,  μολύνοντας τις φλέβες που το αίμα διαπερνά σαν ασταμάτητο κοκκινωπό ποτάμι…<br />
<br />
Σε ξύπνησε και πάλι μια πελώρια αράχνη. Κυνήγησε τα όνειρά σου και φόβισε και πάλι τη καρδιά σου. Φώναξες δυνατά αλλά δεν απάντησε κανείς. Ιδρωμένη στα όνειρά σου, ιδρωμένη στα λευκά σεντόνια, γεμάτα φόβο και αγωνία από τη καταδίωξη του ονείρου. Η πόρτα πίσω κλειδωμένη και ο ήχος της φωνής σου ακόμη σπαρακτικά να αντηχεί στον ερειπωμένο χώρο…το ουρλιαχτό, ο φόβος, η αγωνία, το συνεχές κυνηγητό να σε ακολουθεί….Και είναι όμορφα…τόσο όμορφα τα όνειρα που πλάθεις μα που φαντάζουν ξένα, απρόσκλητα για σένα και τόσο μακρινά.<br />
 Τα όνειρα σαν αύρα θαλασσινή κατακλύζουν τις προσδοκίες της καρδιάς. <br />
Σαν κύματα αφρίζουν και ακουμπούν τη στεγνή χρυσαφένια αμμουδιά…με πείσμα φτιαγμένο από αλάτι φθείρουν το σκληρό, αιώνιο βράχο που στέκεται εκεί σαν τροχοπέδη που εμποδίζει το νερό να κυλίσει ξανά. Η καρδιά δεν είναι πέτρα σαν τον βράχο…έχει αισθήματα και πονά…συνεχίζει τον αγώνα και σαν επαναστάτης συνεχίζει να αντιδρά…<br />
Κρύφθηκε για λίγο η αράχνη, έπλεξε τα δικά της υφαντά, κρύφθηκε στις τρύπες, στο σκοτάδι και ύπουλα θα επανεμφανιστεί και πάλι.[/B]<br />
<br />
[I]‘’ Σε φώναξα μαμά, αλλά δεν ήρθες ούτε εσύ…ήταν δύσκολο να αντικρίσεις τη θλίψη μου στα μάτια….έκανες μονάχα μία διάφανη ευχή σαν το δάκρυ δυνατή… με ακούμπησες γλυκά και αποκοιμήθηκα και πάλι μοναχή μου στα σκοτάδια’’.[/I][/color]<br />
<br />
<br />
[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.<br />
<br />
Ελευθερία  24  ετών[/B][/color]<br />
	<br />
   <br />
[color=black][B]System of a down - Spiders[/B][/color]<br />
<br />
[color=blue][I]The piercing radiant moon,<br />
The storming of poor June,<br />
All the life running through her hair,<br />
Approaching guiding light,<br />
Our shallow years in fright,<br />
Dreams are made winding through my head,<br />
Through my head,<br />
Before you know, Awake,<br />
Your lives are open wide,<br />
The V-chip gives them sight,<br />
All the life running through her hair,<br />
The spiders all in tune,<br />
The evening of the moon,<br />
Dreams are made winding through my head,<br />
Through my head,<br />
Before you know, Awake<br />
Through my head, through my head<br />
Before you know,<br />
Before you know I will be waiting all awake,<br />
Dreams are made winding through her hair,<br />
Dreams are made winding through her hair[/I][/color]<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-06-2010</td><td valign=top></td></table><br />