Κανείς δε θα το μάθει

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η παρουσία σου ορατή
σ' όνειρα αόρατα
χιμαιρική κι απόκοσμη
απ' αλάργα χαιρετά
σαν χελιδόνα που άφησε
παλιά φωλιά και φεύγει

και μένω πίσω να θρηνώ
πάνω από ένα μαντήλι
να αγγίζω αποτυπώματα
που αφήσανε δυο χείλη
ροδόχρωμα σαν άνοιξης
τριαντάφυλλα ανοιχτά

το πόσο πόνεσε η ψυχή
κανείς δεν θα το μάθει
για όλα της νιότης τα όνειρα
που πέταξα στη λάσπη
όνειρα ανωφέλευτα
μα όμορφα πολύ…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-07-2005