Αντέχω

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Αντέχω...[/B]

Ντυθήκανε οι ώρες μου με χάδια,
γεννημένα τριαντάφυλλα στα χέρια,
κλειδωμένα τα αγκάθια στο κορμί
και κρίνα, παντού κρίνα,
μες στις βρεγμένες ανάσες,
μες στις λυτρωμένες σιωπές,
μες στον αέρα της ανησυχίας,
διάχυτο άρωμα γαλήνης.
Κόκκινο, κατακόκκινο το φόντο,
μαύρα ερωτηματικά μες στις παλάμες του.
Πού, πώς, πότε, γιατί;
Απορείς, απορώ.
Όμως κοίτα με μόνο, κοίτα με που τρέχω
μες στους -ασφυκτικά γεμάτους- ερημικούς διαδρόμους,
για να κρυφανταμώσω την αυγή μέσα στο όνειρο.
Μην απορείς, μην ψάχνεις απαντήσεις
κοίτα με μόνο, κράτα με μόνο.
Με νοιώθεις; Ζω; Σε νοιώθω. Ζεις.
Ζωγραφισμένες στα χέρια σου οι λέξεις
και τα μάτια μου γεμάτα λόγια,
λόγια στο χρόνο ανείπωτα.
Όχι, καθόλου μη μιλάς,
αυτές μόνο τις κουβέντες μας θέλω ν’ ακούω, μόνο αυτές.
Οι προεξοχές της αλήθειας τους, μου γρατζουνούν την ψυχή
και το αίμα μυρώνει το σώμα.
Όχι δεν είναι ψέμα. Τούτη την ώρα μυρίζει ο άνεμος φωτιά,
ζώνουν οι φλόγες τις παγωμένες απουσίες.
Ξέρω, ξέρεις.
Μην απορείς, μην απορείς που κλαίω,
μην απορείς που γελώ..
Κοίτα με μόνο, κράτα με μόνο.
Τώρα πριν φύγω, πριν φύγεις,
πριν γίνουμε πάλι σκιές
μες στους μισοσκότεινους διαδρόμους της προσμονής….
Κατηφόρισε στο χρόνο μας ο ήλιος
Έφυγα, έφυγες….
Απλωμένα τα χέρια στο κενό, καρφωμένα τα μάτια στον ήλιο.
Έφυγα, έφυγες….
Ποτέ δεν ήταν τόσο αλλιώτικοι οι ήχοι,
ποτέ δεν είχε τόσο χρώμα το φιλί!
Μπορώ ν’ αντέξω, χρόνια ακόμα τις σιωπές….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-07-2010