Ανασα κι Ανεμος

Δημιουργός: agrafos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ανασα σου κι ο ανεμος μεσα μου γιναν ξορκι
κι εξορισαν τη θαλασσα που 'χα να σ' αρμενιζω
και μονο δινες μου αφησαν φυγοκεντρες να οριζω
μπροσταρηδες στο διαβα μου στο διαλυμα του χρονου
με αναμνησεις συγκορμες να τρεμουν στο μυαλο μου
αμυρτιωτες οι οχθες μου απ' τις νυχιες του χωρου
που απανω μου κρεμαστηκε σαν το φιλι του Ιουδα
και δαφνωσε το ειναι μου για την αποκοτια μου
να απαρνιεμαι χρυσαυγες στα ματια απτες ανατολες
για ορκους μας δεμενους με τους ισκιους

Η ανασα σου κι ο ανεμος
μεσα μου γιναν ξοδι
και ξοδεψαν το θανατο
που 'χα για τα στερνα μου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-07-2010