Κρύο το αίμα

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν αδειάζει η ψυχή μένει μια θλίψη
Πικρό καπνό φυσούν με δύναμη τα χείλη
Μετρώ τα όνειρα που μου ‘χουν απομείνει
Σκορπά ο χρόνος…
Κι όταν αρχίζει η βροχή με πιάνει πλήξη
Λες και ξενύχτησα εκεί γύρω στα εξήντα
Με μια ταυτότητα παλιά του εβδομήντα
Χαμένος πάλι μες σε όσα μ’ έχουν πνίξει
Θεός και μόνος…

Όταν φωτίζει ο καθρέφτης με θυμάμαι
Εφτά χρονών σε μια παρέλαση γαλάζια
Ίδιος ο κόσμος που γυρίζει τα γρανάζια
Κρύο το αίμα…
Τα βράδια φτύνω προσευχές μα δεν κοιμάμαι
Φυτρώνουν μέσα μου βαθιά οι αυταπάτες
Σαν οργασμοί που καταλήξανε αγάπες
Καίει το ψέμα…

Όταν γεννιέται το πρωί κάτι πεθαίνει
Βαρύς καφές τα ραντεβού και τα τσιγάρα
Όλα τα ρούχα μου σαν φρούτα σε τελάρα
Στάση Μουσείο…
Φυσάει απόψε λες κι η νύχτα ανασαίνει
Ένα σκυλί που ψάχνει όνομα και χάδι
Ένα γαμώτο ψιθυρίζω στο σκοτάδι
Χαζό αστείο…

Από παλιά έχω ένα όνειρο κρυμμένο
Όταν τελειώσουν οι γιορτές θα βγω να παίξω
Την αλήθεια και το ψέμα να ξεμπλέξω
Κρατώ τα ζάρια…
Στα επικίνδυνα ποντάρω κι επιμένω
Ο θάνατός μου αδελφός είναι και φίλος
Κι εγώ αλήτης ορφανός, κοπρίτης σκύλος
Φτύνω τα χάδια…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-07-2010